Mr. W. Wedzinga

Over Strafrecht en nog veel meer

11 februari 2010

Published by Dr. mr. W. Wedzinga at 11 februari 2010

Categories

Het Openbaar Ministerie ten voeten uit

Gisteren diende het hoger beroep tegen mij bij het Hof Arnhem. De zitting begon om 10.30 uur en eindigde omstreeks 15.30. Van 12.45 uur tot 13.30 uur was er gelegenheid om wat te eten. Er stond een geharnaste Advocaat-Generaal, mevrouw Gonzales. Naar verluidt een crime fighter uit het tijdperk Van Traa en inmiddels wat milder geworden. Van dat laatste was weinig te merken. Haar requisitoir stond op papier en er werd naar mijn stellige indruk geen millimeter vanaf geweken. Dat doet de vraag rijzen wat de zin is van een zitting. Zeker als er geen inhoudelijk debat plaatsvindt naar aanleiding van verweren en excepties van de kant van mijn advocaat, mr. Plasman, en mij. In plaats daarvan volgt de standaardzin van vele leden van het Openbaar Ministerie: “ik persisteer”. Jammer en ook wel zwak vind ik. Vond ik vroeger ook, toen ik als raadsheer aan de andere kant van de tafel zat. Er zou eigenlijk straf op moeten staan, bijv. dat als er een zinnig verweer wordt gevoerd van de zijde van de verdediging en het Openbaar Ministerie zelfs het begin van een antwoord schuldig blijft, dat verweer of de aan dat verweer ten grondslag liggende feiten, door de rechter als vaststaand […]

23 januari 2010

Published by Dr. mr. W. Wedzinga at 23 januari 2010

Categories

De HIV-zaak

Op de website van rechtspraak.nl is de volgende mededeling te vinden: “Groningen, 22 januari 2009 – Het hof Leeuwarden heeft twee verdachten veroordeeld tot respectievelijk twaalf en negen jaren gevangenisstraf, omdat zij een viertal mannen opzettelijk en met voorbedachten rade hebben besmet met het hiv-virus en bij een vijfde man een poging daartoe hebben gedaan. De verdachten organiseerden in de periode van 1 juli 2005 t/m 31 december 2006 te Groningen seksfeesten voor homoseksuele mannen. Tijdens verschillende van deze feesten werden de slachtoffers ingespoten dan wel geïnjecteerd met het hiv-besmette bloed van één van de verdachten. De verdachten hebben zich bovendien schuldig gemaakt aan overtredingen van de Opiumwet en één van de verdachten is tevens veroordeeld ter zake van een zedendelict en verduistering van goederen in dienstbetrekking. Een derde verdachte is alleen veroordeeld ter zake van overtredingen van de Opiumwet”. Een opmerkijke uitspraak? Of toch niet?

21 januari 2010

Published by Dr. mr. W. Wedzinga at 21 januari 2010

Categories

Regiezitting Wilders zorgt voor reeks misverstanden

De regiezitting in de strafzaak tegen Wilders is voorbij en nu al, in de prille stadium van het strafproces, zet Wilders de toon. Het gaat, zo betoogt Wilders, om een politiek proces, waarin de waarheidsvinding en de vrijheid van meningsuiting terecht zouden staan. Daarom wil hij middels het horen van een waslijst van getuigen aantonen dat bijvoorbeeld het vergelijken van de “Koran” met “Mein Kampf” terecht is. In de media vond die toon onmiddellijk weerklank. Het televisieprogramma EenVandaag spande de kroon door advocaat mr. Hiddema te laten opdraven, die vervolgens met veel aplomb zei dat de rechters de beide gewraakte boeken moesten lezen en vervolgens moesten beoordelen of de door Wilders gemaakte vergelijking al dan niet mank gaat. Totale kolder!! Wat een politiek proces is, weet ik niet en ik denk dat niemand dat weet. Wat ik wel weet dat er een strafproces is aangespannen tegen Wilders, waarin het gaat om groepsbelediging en haatzaaien. En de vraag in dat strafproces is niet of de door Wilders gemaakte vergelijkingen “waar” zijn, maar of die vergelijkingen kunnen worden gekwalificeerd als overtreding van de artikelen 137c en 137d Wetboek van Strafrecht. Vanuit dat perspectief moet de vraag naar de waarheidsvinding worden beoordeeld en dan gaat het bij […]

12 november 2009

Published by Dr. mr. W. Wedzinga at 12 november 2009

Categories

Het liquidatieproces: De verspeelde troefkaart van het OM

De omvang van het liquidatieproces is voor Nederlandse begrippen enorm: 11 verdachten, negen moorden, 170.000 afgeluisterde telefoongesprekken, meer dan 10.000 processen-verbaal, een procesdossier van 250 ordners, jarenlang opsporingsonderzoek, 50 gerechtelijke vooronderzoeken, ongeveer 1000 verhoren van getuigen en verdachten, vier rechters, vijf aanklagers en een bataljon advocaten. Het strafproces zal naar verwachting 14 maanden duren, waarbij gemiddeld drie keer per week een zittingsdag wordt gehouden. Niet ten onrechte wordt het proces dan ook wel als de “grootste strafzaak ooit” gekenschetst. De kosten zijn enorm en er staat voor de verdachten en het OM veel op het spel. Wat betreft het OM speelt vooral dat de vele onopgeloste liquidaties sinds de jaren ’80 van de vorige eeuw in het criminele milieu uit een oogpunt van strafrechtshandhaving onverteerbaar waren en bijdroegen aan een beeld van een machteloos politie- en justitieapparaat, dat niet in staat was de georganiseerde misdaad effectief te bestrijden. Dat beeld moest worden gecorrigeerd, koste wat het kost. Het prestige van het OM is kennelijk heel wat waard. Het proces is inhoudelijk op 9 februari 2009 begonnen en we zijn nu pakweg zeven maanden verder. Zeven maanden die vooral in het teken hebben gestaan van rechters, advocaten en officieren van justitie, die met een zekere regelmaat met elkaar overhoop lagen. Daarbij lag het accent vooral op de onpartijdigheid […]