Mr. W. Wedzinga

Over Strafrecht en nog veel meer

                                                        

3 maart 2021

Het oorverdovend stilzwijgen

Niet op 5 mei 1945, maar op 15 augustus 1945 eindigt voor het Koninkrijk der Nederlanden de Tweede Wereldoorlog. Het is de dag waarop de Japanse bezetting van Nederlands-Indië eindigt. Terwijl 5 mei in het geheugen van vrijwel alle Nederlanders is grift en die dag in het teken staat van feestelijkheden, is het op 15 augustus in spreekwoordelijke zin oorverdovend stil. Slechts een handjevol mensen woont de herdenking in Den Haag bij. In de media een enkel berichtje en op het journaal een kort item. Het zegt de meeste Nederlanders niets. Voor de Nederlanders die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië woonden en gebukt gingen onder de Japanse bezetting is het een meer dan bijzondere dag. Een aantal heeft zich verzameld bij het indrukwekkende Indië-monument. Doorgaans oude(re) mensen die op eerbiedwaardige wijze de plechtigheid bijwonen. Eens in de vijf jaar laat de majesteit zich zien. Leo van der Weele is thuis en herdenkt die dag in stilte. Een stilte dien meer algemene zin kenmerkend is voor de slachtoffers van de Japanse bezetting. Er wordt zelfs onderling niet of nauwelijks over die tijd gesproken. Mede daarom is het belangrijk dat Leo van der Weele er een novelle over heeft geschreven. De […]
8 oktober 2020

Het (in)determinisme van Van der Weele

Het meest recente boek van Leo van der Weele heet “Wat nu kaars?” en is een vervolg op “Welterusten Kaars” en “Goeiemorgen Kaars”. De lezers die bekend zijn met het oeuvre van Van der Weele zouden op voorhand de indruk kunnen hebben dat het meer van hetzelfde is, maar zullen al gauw tot de ontdekking komen dat niets minder waar is. Degenen die zijn werken niet kennen, hoeven niet bevreesd te zijn dat het boek zonder voorkennis niet kan worden geduid.. Het boek dompelt de lezer al gauw onder in de microkosmos van Van der Weele. In die kosmos spelen een gering aantal personen een rol: Hanneke en Peter, Joke, Kim en Hans springen daarbij het meest in het oog. Terwijl in zijn vorige boeken meerdere personen een min of meer gelijkwaardige rol vervulden, is het zoeklicht in dit boek gericht op Hanneke en Peter, waarbij Maarten – in wie ik nog het meest het alter ego van de schrijver herken – als een soort communicerende factor fungeert. In essentie is Maarten als het ware degene die als een magiër een (fictieve) wereld heeft geschapen, waarop hij terugkijkt. Hanneke speelt daarbij een sleutelrol. Zij heeft een nare relatie achter de […]
30 juli 2020

De wereld van Leo van der Weele

Kortgeleden is een nieuw boek van de Groningse schrijver Leo van der Weele verschenen. En wie zich het oeuvre van deze schrijver eigen heeft gemaakt, zal het niet verbazen dat de novelle zich grotendeels in de microkosmos van de huiselijke omgeving afspeelt en dat zich binnen die glazen stolp in een mum van tijd stormachtige relationele ontwikkelingen ontvouwen tussen de mannen en de vrouwen, terwijl de hoofdrolspelers ondertussen van gedachten wisselen over soms actuele, soms historische onderwerpen. In dit boek passeren de jappenkampen, de Bersiap, de politionele acties, het strafrecht, statistisch onderzoek, het onderwijs, de wiskunde en de thuiszorg de revue. Het zijn onderwerpen die vooral iets zeggen over de schrijver. Van der Weele wil een boodschap overbrengen en in ieder geval de lezer tot nadenken aanzetten. De onderwerpen waarover wordt gediscussieerd (al is dat een groot woord omdat er doorgaans weinig tot geen verschil van mening bestaat) hebben in het leven van de schrijver een prominente rol gespeeld en spelen dat in essentie nog steeds. En het is duidelijk dat hij die thema’s onder de aandacht van de lezer wil brengen. Het verhaal laat zich als volgt samenvatten. Twee mannen, rechter Koos en statisticus Rob, en een vrouw, wiskundedocent […]
15 januari 2020

Leo van der Weele: “Ik had geen tranen meer”. (boekrecensie)

Onlangs verscheen het boekje “Ik had geen tranen meer” van Leo van der Weele. Het is niet het eerste boek dat van deze auteur verschijnt. De novellen “Welterusten Kaars” en “Goedemorgen Kaars” gingen eraan vooraf. De novellen kunnen zelfstandig worden gelezen, zeker de laatste, maar in onderlinge samenhang winnen ze aan betekenis. De verhalen zijn in meer of mindere mate autobiografisch, iets dat de lezer die de achterflap leest al snel duidelijk zal zijn. Het leven en de gedachtenwereld van Van der Weele worden op indringende wijze verwoord. Belangrijke ingrediënten daarbij vormen het voormalig Nederlands-Indië, de Jappenkampen, de Thuiszorg, Groningen, wiskunde, schaken, vrouwen, de verliefdheid, liefde, weemoed, melancholie en het verstrijken van de tijd. Dit alles in willekeurige volgorde. De schrijver zelf manifesteert zich in de novellen in diverse hoedanigheden. In dit boek is hij de wiskundeleraar Peter, die emotioneel is ingeklemd tussen drie vrouwen. Zijn jeugdliefde is Rita, die hij na de middelbare school bij toeval ontmoet en 26 jaar later weer terugziet. Ook bij toeval. Hoewel: wat is “toeval”? Toeval is in de wereld van de schrijver betrekkelijk en ook dat prikkelt de lezer tot nadenken. Peter is een romanticus pur sang. De hopeloze verliefdheid die hij koesterde […]