Mr. W. Wedzinga

Over Strafrecht en nog veel meer

                                                        

18 december 2010

Robert M., het Hofnarretje en de verborgen wereld onder de toga’s

  Zojuist viel mijn oog op een bericht op nu.nl. Het bisdom Den Bosch zou jarenlang dossiers hebben vernietigd waarin informatie stond over seksueel misbruik gepleegd door priesters. Onwillekeurig moest ik denken aan Robert M. de hoofdverdachte in de Amsterdamse zedenzaak, die nu ook zou hebben bekend een kindje op het kinderdagverblijf De Toverlantaarn te hebben misbruikt. En even daarna schoten mij vele vergelijkbare zaken te binnen, o.a. die waarop onderzoeksjournalisten als Peter R. de Vries en Roberto Stegeman de aandacht hebben gevestigd. In een daarvan was een voormalige rechter Stolk de hoofdpersoon. Praise the Lord, dacht ik. Die bisschoppen, priesters of hoe ze ook mogen heten komen toch maar goed weg. Het is een vorm van maatschappelijk ingebedde criminaliteit welke uitmondt in klassenjustitie die zijn weerga niet kent en die in het door en door hypocriete Nederland een goede voedingsbodem vindt. Geen land, voor zover ik weet, waar politie, justitie en rechters zo goed hebben samengewerkt met de Nazi’s. Terwijl de hele wereld in de jaren 1940-1945 in brand stond, werd in ons oliebollenlandje een religieuze twist uitgevochten of Jezus nu wel of niet wijn dronk bij het laatste avondmaal. Dat zegt veel. Tijdens een bezoek van Koningin Beatrix een […]
21 november 2010

Intermezzo Holloway: Een tussenstand

    Voordat de serie berichten over de “zaak Holloway” wordt afgesloten met een stuk over de corruptie en belangenverstrengeling die een rol zouden hebben gespeeld bij het ontsporen van de opsporing, zal ik binnenkort als sluitstuk van reconstructie van de gebeurtenissen in de nacht van zondag 29 mei 2005 op maandag 30 mei 2005 een stuk publiceren met als titel: “De dubbele moord bij het Marriott Hotel”.  Ik ben mij zeer bewust van het feit dat de serie berichten moeilijk te volgen is, zeker voor diegenen die niet in het dossier zijn ingewijd. Ik heb dan ook van meet af aan gewaarschuwd dat het zaak is het dossier grondig te bestuderen. Van verschillende vrienden heb ik vernomen dat het te detaillistisch is geworden en dat de hooflijn zoek raakt. Die kritiek is terecht, maar ingecalculeerd. Ik doe dan ook geen enkele concessie. Ik weiger mij over te leveren aan de oppervlakkigheid die journalisten als Peter R. de Vries zich eigen hebben gemaakt en die niet bijdragen tot de oplossing maar uitsluitend slachtoffers maken. In deze zaak, maar ook in het verleden. De kijkcijfers zijn goed en het geld loopt binnen, maar het is goedkoop en gemakkelijk en wie taalt er om diegenen die zich dit […]
19 november 2010

De vermoorde onschuld van Joran van der Sloot (vervolg)

  Opmerking vooraf:  Om een goed overzicht te krijgen is het wenselijk het voorgaande artikel eerst te lezen alvorens dit onthullende stuk te lezen. Onthullend omdat voor het eerst een samenhangend en coherent beeld wordt geschapen van diegenen die bij de verdwijning van Natalee Holloway zijn betrokken. Versnipperde informatie op internet is aan de hand van het dossier op geloofwaardigheid en betrouwbaarheid en derhalve op waarheidsgehalte getoetst. Daardoor is veel informatie gezuiverd. (….) Of het waar is, weet ik niet. De informatie op internet is te vaag. Informatie uit het strafrechtelijke en civielrechtelijke dossier levert voldoende aanknopingspunten op om te stellen dat Natalee Holloway vermoedelijk tussen 02.30 uur en 03,00 uur het leven heeft gelaten. Om ongeveer 01.50 uur zijn Joran en Natalee door Deepak en Satish op een stille, onverharde weg bij het Marriott Hotel afgezet. “A street with no name”. Deepak en Satish zijn vervolgens naar huis gereden. Om 02.00 uur logt Deepak op zijn computer in. Terwijl hij aan het chatten is met zijn Amerikaanse vroend John Charles Croes komt er een alarmerend telefoontje van Joran binnen. Het is dan 02.26 uur. Joran moet in paniek zijn geweest. Volgens Deepak zegt Joran dat hij Natalee “passed out” op het strand heeft achtergelaten. […]
20 oktober 2010

De misrekening van Moszkowicz

  Als hij zijn zin had gekregen, had mr. Moszkowicz de zaak van Wilders direct voor de Hoge Raad bepleit. Na de inderdaad (te) vergaande beslissing tot dagvaarding van het Hof Amsterdam vroeg Wilders bij monde van zijn advocaat aan de Procureur-Generaal bij de Hoge Raad om een vordering tot cassatie in het belang der wet in te stellen. Moszkowicz meende dat de strafzaak tegen Wilders zich daar bij uitstek voor leende, omdat het ging om een puur juridische kwestie. Aan de oordelen van rechtbank en Hof had hij kennelijk op dat moment geen boodschap.  Maar Moszkowicz ving bot bij de Procureur-Generaal, vooral omdat de gewone juridische route nog bewandeld moest worden. Dat had hij kunnen weten, want het staat gewoon in de wet. Wat zich vervolgens afspeelde, tart elke beschrijving.