Mr. W. Wedzinga

Over Strafrecht en nog veel meer

                                                        

19 februari 2015

Charlie Hebdo, Wilders en het recht om te twijfelen

  Vermoedelijk wordt momenteel over geen “recht”  zoveel gediscussieerd als het recht op vrijheid van meningsuiting. Dat heeft veel te maken met de aanslag op het hoofdkantoor van het satirische weekblad Charlie Hebdo. Een aanslag waarbij 12 mensen om het leven kwamen. Verantwoordelijk waren twee Frans-Algerijnse broers die zich wilden wreken op het anti-fundamentalistische karakter van het tijdschrift, waarin spottende cartoons over de profeet Mohammed prijkten. Moet kunnen, toch? Bij de vrijheid van meningsuiting gaat het immers om de vrijheid van expressie en die vrijheid gaat boven alles. Volgens sommigen. De aanslag staat niet op zichzelf. Een Deense schutter met een naam die in de verste verte niet doet vermoeden dat hij uit Denemarken afkomstig is vermoordde twee burgers, waarschijnlijk in een poging om de Deense cartoonist Lars Vilks om het leven te brengen. Ook Vilks is de profeet Mohammed namelijk niet welgevallig. En op een dodenlijst die sinds 2013 op internet circuleert worden moslims opgeroepen tot het plegen van aanslagen tegen mensen die ‘misdaden tegen de islam’ hebben begaan. De lijst bevat o.a. de namen van Geert Wilders en Salman Rushdie. Naarmate de multiculturele samenleving meer implodeert nemen de spanningen en tegenstellingen toe. Onze vrijheid van meningsuiting is kennelijk de […]
18 december 2014

Dolle dinsdag voor Wilders

Vrijheid van meningsuiting is een groot goed. Maar kent zijn grenzen. Grenzen die met grote regelmaat worden overschreden door mensen die, vaak onder een pseudoniem of aka, op internet de meest grove beledigingen debiteren. Dat valt dan onder belediging, smaad, laster of discriminatie, dat in verschillende varianten strafbaar is gesteld. Een politicus mag zich meer permitteren dan een gewone burger. Dat is juridisch onomstreden en vindt bevestiging in een reeks uitspraken van het EHRM. In een politiek debat moet een politicus zijn opvattingen kenbaar kunnen maken, ook al zijn die grievend of schokkend. Dat laatste speelde een rol bij een strafzaak tegen de lijsttrekker van de Republikeinse Moderne Partij die in het kader van een verkiezingsdebat in 2010 in de Rode Hoed vergaande uitspraken deed over homoseksuelen.  Delano F. moet ze niet en maakte daar geen geheim van. Niet tijdens het debat en ook later niet toen hij voor de camera’s van AT5 werd geïnterviewd.
10 oktober 2014

Vervolging Wilders juridisch interessant

Nog maar een paar jaar geleden is Wilders in een overigens aanvechtbare uitspraak integraal vrijgesproken. Zowel van groepsbelediging (art. 137c Sr) als van aanzetten tot haat cq. discriminatie (art. 137d Sr). Zijn grote dank ging uit naar zijn advocaat Bram Moszkowicz. Maar hij had ook een grote bos bloemen kunnen sturen naar het OM, dat eigenlijk direct dwars lag. Het had de zaak al geseponeerd en kreeg nu van het Hof Amsterdam in een beklagzaak de oekaze om Wilders te dagvaarden. Tja, dan is het niet zo verwonderlijk dat het OM op een lijn zat met de verdediging en vrijspraak eiste. Nu is Wilders weer de klos en opnieuw gaat het om de eerdergenoemde strafbepalingen. Maar het kardinale verschil is dat Wilders in zijn gewraakte uitspraken van 12 en 19 maart 2014 de pijlen had gericht op de Marokkanen als bevolkingsgroep. En dus niet op het geloof, de islam. Juridisch krijgt de zaak dan een andere dimensie, zij het niet dusdanig als het OM doet voorkomen. Kort gezegd had Wilders luidkeels verkondigd dat er “minder Marokkanen” moesten komen. Een algemene diffamerende uitspraak, waardoor een bevolkingsgroep in zijn eer en waardigheid wordt aangetast.  De kern van de vrijspraak in 2011 was […]
10 februari 2014

Grenzeloos afluisteren

Terwijl minister Plasterk zich prepareert op de Kamervragen die morgen worden gesteld over het registreren van 1,8 miljoen telefoontjes door de Nederlandse inlichtingendiensten, lees ik zojuist op teletekst dat de advocaten Knoops en Ruperti opheldering willen over het afluisteren door de MIVD en hun persoonsgegevens opvragen. Zij gaan er van uit dat vertrouwelijke gesprekken met cliënten worden afgeluisterd en willen het naadje van de kous weten. Het gaat hierbij om twee verschillende zaken. Het afluisteren van telefoongesprekken is iets anders dan het registreren van gesprekken. Bij het laatste gaat het om het verzamelen van gegevens. Wie heeft met wie gebeld. Maar in beide gevallen is de privacy van burgers in het geding. In het ene geval misschien meer dan in het andere, maar zelfs dat is de vraag. Afluisteren is strafbaar en het recht op privacy respectievelijk vrijheid van meningsuiting wordt o.a. door de artikelen 8 en 10 EVRM beschermd. Maar al die bepalingen zeggen bitter weinig.