Mr. W. Wedzinga

Over Strafrecht en nog veel meer

                                                        

31 januari 2011

Advocaten moeten vaker rechters wraken

  Het is de hoogste tijd dat de wrakingprocedure wordt herzien en het is een teken aan de wand dat de amateuristische gang van zaken in het proces Wilders de oorzaak is geweest dat de Raad voor de Rechtspraak de processuele inrichting van deze procedure tegen het licht houdt. Een rechter die vermoed wordt partijdig te zijn, kan worden gewraakt en wordt vervolgens door directe collega’s beoordeeld. Tot welke kinderachtige taferelen dat kan leiden hebben we in de zaak Wilders gezien. Voorzitter Moors werd van de zaak afgehaald en huurde vervolgens een Advocaat-Generaal bij de Hoge Raad in om te laten zien dat de rechters die het verzoek van Moszkowicz hadden toegewezen, het niet bij het rechte eind hadden. Moors had technisch-juridisch gezien gelijk, maar het grote publiek rekent hem af op het beeld dat in de media is ontstaan. En dat beeld is dodelijk. Dat een wrakingverzoek wordt beoordeeld door rechters uit hetzelfde gerecht is niet wettelijk voorgeschreven, maar wel gebruikelijk. Van een onpartijdige behandeling van zo’n wrakingverzoek kan dan moeilijk worden gesproken. Het is dan ook geen wonder dat bijna alle wrakingverzoeken worden afgewezen. De Raad voor de Rechtspraak, die zich baseert op een onderzoek van de Universiteit […]
23 december 2010

De beerput van de Deventer Moordzaak: Intro

20 oktober 2010

De misrekening van Moszkowicz

  Als hij zijn zin had gekregen, had mr. Moszkowicz de zaak van Wilders direct voor de Hoge Raad bepleit. Na de inderdaad (te) vergaande beslissing tot dagvaarding van het Hof Amsterdam vroeg Wilders bij monde van zijn advocaat aan de Procureur-Generaal bij de Hoge Raad om een vordering tot cassatie in het belang der wet in te stellen. Moszkowicz meende dat de strafzaak tegen Wilders zich daar bij uitstek voor leende, omdat het ging om een puur juridische kwestie. Aan de oordelen van rechtbank en Hof had hij kennelijk op dat moment geen boodschap.  Maar Moszkowicz ving bot bij de Procureur-Generaal, vooral omdat de gewone juridische route nog bewandeld moest worden. Dat had hij kunnen weten, want het staat gewoon in de wet. Wat zich vervolgens afspeelde, tart elke beschrijving.
11 oktober 2010

Het onzalige proces tegen Wilders

  Waar het strafproces tegen Wilders zich in een kritieke fase bevindt, neemt het koor van kritikasters op de rechtsgang allengs in omvang toe. Dat is in een zaak als deze op zichzelf begrijpelijk, omdat het maatschappelijk belang groot is. Wilders is niet de eerste de beste verdachte, maar een vooraanstaand politicus die een grote groep kiezers vertegenwoordigt.  En de strafbare feiten waarvoor hij terecht staat, raken de grondslagen van zijn politieke overtuiging. Daarmee is evenwel niet gezegd dat het een politiek proces is en dat Wilders om zijn politieke overtuiging terecht staat. Wilders is gedagvaard omdat hij zich buiten het parlementaire forum schuldig zou hebben gemaakt aan groepsbelediging en aanzetten tot haat. Mikpunt waren, blijkens de dagvaarding, de moslims, die over één kam zouden worden geschoren. Als we op de uitlatingen van Wilders, zoals opgenomen in de beschuldiging, mogen afgaan is er maar één Islam waarvan de fascistische en met “Mein Kampf” gelijk te stellen Koran de vertolker is en moslims en meer in het bijzonder Marokkaanse moslims degenen zijn die op grond van hun door de Koran geperfeteerde geest ons culturele erfgoed ondermijnen en geweld propageren en plegen. Het simplisme van de boodschap van Wilders is evident en recht evenredig aan de smakeloosheid van zijn […]