Het heeft enige tijd geduurd, maar de niet aflatende kritiek op – kort gezegd- het functioneren van de strafrechtspleging, wordt nu ook vanuit de kringen van de zittende magistratuur publiekelijk serieus genomen en beantwoord. Zo brak de President van de Hoge Raad G. Corstens in een lezing getiteld ‘De wakkere rechter’ onlangs een lans voor het “intellectueel investeren” in de Rechterlijke Macht en met name in het vergaren van forensische expertise en gingen Corstens en in zijn kielzog raadsheer M. Loth van de Hoge Raad in op de kritiek die naar voren komt in het boek ‘De slapende rechter’ van W.A. Wagenaar, H. Israëls en P.J. van Koppen.  Nog recenter reageerde Corstens opnieuw, nadat minister Ter Horst in een uitzending van Knevel & Van den Brink het oordeel van een Politierechter om geweld tegen agenten niet dubbel te bestraffen, hekelde. De bewindsvrouwe noemde het een “denkfout” van de rechter, zich kennelijk niet bewust van de betekenis van dit woord. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat vooral die kwalificatie de president van de Hoge Raad in het verkeerde keelgat is geschoten. En dat dit de druppel is geweest die de emmer deed overlopen. Want kritiek op rechterlijke uitspraken is de laatste tijd zeker geen uitzondering meer, de toonzetting er van is soms […]

  De regeling van de kroongetuige is een van de meest omstreden regelingen in het strafproces. Zij dateert van 2005 en wordt in het Staatsblad kort omschreven als de Wet “toezegging aan getuigen in strafzaken”. Het woord kroongetuige kent de wet niet. De toezegging slaat op strafvermindering. Het OM belooft aan de getuige dat later, in diens eigen strafzaak, een minder hoge straf zalworden geëist. Die toezegging maakt deel uit van een overeenkomst tussen de getuige en het Openbaar Ministerie. Een overeenkomst waarin een reeks afspraken wordt vastgelegd. Het Wetboek van Strafvordering noemt slechts enkele. Daarnaast sluit de getuige ook een overeenkomst met het Team Getuigenbescherming. Daarover zwijgt de wet in alle talen. Het gaat de wetgever kennelijk om de toezegging en de getuigenverklaring, het zal de kroongetuige veelal om iets anders gaan. Het pakket aan afspraken is dus slechts ten dele geregeld. De R-C die de rechtmatigheid van de overeenkomst moet beoordelen, weet niet precies wat de overeenkomst inhoudelijk behelst. Wat de R-C krijgt voorgeschoteld, zal immers maar een deel van het pakket zijn. Namelijk datgene wat de wet voorschrijft en dat is als gezegd niet veel. En de rechtmatigheidstoets zelf, zal dan ook niet veel voorstellen. Zoals wel vaker, fungeert de R-C meer als een […]