Mr. W. Wedzinga

Over Strafrecht en nog veel meer

19 augustus 2014

Published by Dr. mr. W. Wedzinga at 19 augustus 2014

Categories

Witwassen van vormverzuimen

In Mr., een website voor juristen, luidt een aantal strafrechtadvocaten vandaag de noodklok over het “wegwuiven” van vormfouten door de Hoge Raad. Politie en justitie gaan in de fout en de Hoge Raad doet er niets tegen. Dat wil zeggen dat de fouten niet worden afgestraft door het bewijs dat daardoor is vergaard uit te sluiten en de verdachte als er onvoldoende smetteloos bewijs is vrij te spreken. Of door het Openbaar Ministerie stevig op de vingers te tikken middels een niet-ontvankelijkverklaring. Een “gevaarlijke” ontwikkeling menen de advocaten, al zien zij dat hun cri de coeur weerklank vindt bij lagere rechters, die soms lijnrecht tegen de rechtspraak van de Hoge Raad wel tot bewijsuitsluiting overgaan. Een soort revolutie in het strafrecht waarmee lagere rechters het toezicht op de opsporing door politie en justitie meer inhoud geven en zich niet de wet laten voorschrijven door de Hoge Raad. Een voorbeeld van een dergelijke verzetsdaad lijkt rechtbank Zeeland-West-Brabant van 14 augustus 2014 waarin het binnentreden onrechtmatig werd geacht omdat weliswaar een machtiging was afgegeven, maar er geen verdenking was. Ik zag de ontwikkeling al jaren geleden aankomen en maakte er destijds ook melding van. De wetgever had de trend al gezet in de jaren […]

4 augustus 2014

Published by Dr. mr. W. Wedzinga at 4 augustus 2014

Categories

Algemeen

De oorlog in de Donbass

Nadat “democraten” als Van Baalen en Verhofstadt in Kiev de lont in het kruitvat staken, ontplofte de bom. De Maidan-revolutie was een feit en een toch al verdeeld land raakte in een burgeroorlog verzeild. De gekozen schurk Janoekovitsj vluchtte en maakte plaats voor een illegale regering, gesteund door fascisten. De ontwikkelingen volgen zich in snel tempo op. Rusland annexeerde De Krim, Donbass boycotte in meerderheid de verkiezingen en het overgrote deel van de bevolking in Oost-Oekraïne wilde niets meer met “Kiev” te maken hebben. Wat niet per definitie wil zeggen dat aansluiting met Rusland werd gezocht. De meningen daarover zijn onder de “separatisten” verdeeld. Een vliegtuig werd neergeschoten en vormde de catharsis tot een nieuwe reeks calamiteiten. Ik ken de streek en heb daar vrienden en bekenden wonen. In mijn vele mailwisselingen met hen verbaasde ik mij over de slachtingen onder de burgerbevolking daar. In onze westerse media werd daar namelijk weinig over geschreven. Ondanks het vele goede werk van o.a. Nederlandse correspondenten als Pieter Waterdrinker, Olaf Koens en Jeroen Akkermans, is de informatievoorziening van beide zijden per definitie gebrekkig en eenzijdig. Gisteren kreeg ik deze video toegestuurd. Het onderwerp past eigenlijk niet op deze site, maar ik meende deze schokkende […]

21 juli 2014

Published by Dr. mr. W. Wedzinga at 21 juli 2014

Categories

De lokfiets

Bij bestrijding van zware, georganiseerde criminaliteit, is de politie bij de opsporing doorgaans aan wettelijke regels gebonden. Voor infiltratie, observatie en andere (bijzondere) opsporingsmethoden die inbreuk maken op grondrechten van burgers gelden specifieke regels die hun plaats hebben gevonden in het Wetboek van Strafvordering. Gaat de politie over de schreef, dan kan dat gevolgen hebben. Maar in de praktijk wordt dankzij de bereidwillige medewerking van wetgever en rechter vaak een oog toegeknepen. Er moet wel erg veel mis zijn gegaan, wil de rechter het Openbaar Ministerie (dat verantwoordelijk is voor de opsporing en vervolging) op de vingers tikken. Niet-ontvankelijkheid van het OM is een exotische uitzondering geworden. Bij lichte(re) vormen van criminaliteit is veel niet geregeld. Althans niet wettelijk. Daarmee is niet gezegd dat de politie een vrijbrief heeft bij de opsporing. Buitenwettelijke opsporingsmethoden worden gereguleerd door ongeschreven beginselen en uitgangspunten. Een daarvan is het zogenaamd Tallon-criterium, dat overigens ook een rol spelt bij de wettelijke regulering van de bijzondere opsporingsmethoden. Dat criterium komt er op neer dat de politie geen strafbare feiten mag uitlokken. in juridische taal: de politie mag “de verdachte niet brengen tot andere handelingen dan die waarop zijn opzet is gericht”. Het is […]

17 juli 2014

Published by Dr. mr. W. Wedzinga at 17 juli 2014

Categories

Het slachtoffer: Een beetje getuige en ook weer niet

De rechtspositie van het slachtoffer in het strafproces levert nu al problemen op. Nog voordat het slachtoffer het recht heeft gekregen om de rechter te adviseren. En dan hebben we het nu alleen maar over het spreekrecht van het slachtoffer. Dat is het recht om de rechter te vertellen welke gevolgen het strafbare feit heeft gehad. In de praktijk laat het slachtoffer het daar lang niet altijd bij. En dat is te begrijpen. De rechter begrijpt het ook vaak en staat toe dat het slachtoffer van zijn hart geen moordkuil maakt en verklaringen aflegt over wat er is gebeurd. Over het feit zelf dus. Is niet de bedoeling en het slachtoffer zou eigenlijk als getuige moeten worden beëdigd, maar toe maar. Als het maar kort is. Maar is dat juridisch te billijken? Ja, onder omstandigheden wel, zegt de HR in deze zaak.