Het is vloeken in de kerk, ik weet het. Maar het is meer dan ooit wenselijk en noodzakelijk aan het verschoningsrecht van journalisten duidelijke grenzen te stellen. Want de vrijheid van meningsuiting waarop het journaille zich zo gretig beroept, is uitgemond in een vrijbrief om met een beroep op anonieme bronnen mensen aan de schandpaal te nagelen. In het tv-programma Zembla werd de Telegraafjournalist Martijn Koolhoven ontmaskerd, die met een beroep op niet bestaande anonieme bronnen karaktermoord pleegde op fotograaf Leo de Deugd, met wie een vriend van Koolhoven nog een appeltje te schillen had. Het doet denken aan de praktijken van Rupert Murdoch en zijn schandaalblad News of the World. Wie meent dat het in ons land zo’n vaart niet loopt is naïef. De koppensnellers en journalisten van De Telegraaf en andere kranten hebben maar een doel en dat is entertainment en verkoopcijfers. Vaak zonder gedegen opleiding en meestal zonder grondig en objectief onderzoek, verrichten de Schreibtischmörders hun abjecte werk. Dat is in deze tijd waarin de wereld radicaal lijkt te veranderen een doodzonde. Er is behoefte aan goede voorlichting en kritisch onderzoek, maar die is alleen over de grens in kranten als the New York Times en bij CNN, […]