Het is te gek voor woorden. Terwijl ons Wetboek van Strafvordering de opsporingsbevoegdheden die een ernstige inbreuk vormen op de privacy van burgers (en ook verdachten zijn burgers)in de wet heeft geregeld, is het uitzenden van camerabeelden waarop burgers te zien zijn die mogelijk of vermoedelijk betrokken zijn bij een strafbaar feit, niet bij wet geregeld. En dat terwijl het ook in dat geval kan gaan om een ernstige inbreuk op de privacy van die burgers. Dat kan niet, dat mag niet en het feit dat het toch gebeurt zegt veel over de blikvernauwing in kringen van politie, justitie en rechterlijke macht. Het volk wil wat en het zal dat krijgen ook. Een wet is onnodig, als het een stoorzender is. Dat veel, heel veel burgers, dit muggenzifterij vinden, doet daar niets aan af. Diezelfde burgers vinden het vaak maar al te vanzelfsprekend dat ingrijpende opsporingsmethoden als doorzoeking, aftappen, stelselmatige observatie etc. wel in de wet zijn geregeld. Het geeft een zekere waarborg tegen willekeur, schept rechtszekerheid en het is een fundament voor een rechtsstaat. Maar als de media via programma’s als Opsporing Verzocht en andere programma’s als die waarin misdaadverslaggevers van het kaliber Peter R. de Vries, John van […]
