Mr. W. Wedzinga

Over Strafrecht en nog veel meer

                                                        

16 september 2014

Moet het Liquidatieproces overnieuw? Een eerste overpeinzing

In het Liquidatieproces (Passage) komt het Openbaar Ministerie met een tweede kroongetuige. Fred Ros is de naam en naar verluidt is hij moordmakelaar. Geen kleine jongen. Na het gehannes met Peter la Serpe, die voortdurend ruzie maakte met justitie over zijn deal en wiens verklaringen bovendien van horen zeggen waren, meent het Openbaar Ministerie met Fred Ros nu een betere troefkaart in handen te hebben. Een troefkaart omdat Fred Ros kennelijk ook over de rol van Willem Holleeder kan getuigen. Justitie had Holleeder al jarenlang in het vizier, maar was van mening dat er te weinig bewijs tegen hem was. Daarom zat Holleeder niet in het verdachtenbankje, waar een reeks bekenden zich moesten verantwoorden voor zeven liquidaties. Vijf gepleegd in 1993 en twee in 2005 en 2006. Wie daar wel zat was Fred Ros. Maar die zweeg in alle talen. Zijn goed recht. Niettemin veroordeelde de rechtbank hem tot 30 jaar cel. Eind 2013 begon Fred Ros te zingen. Een Ali A. en Dino Soerel die er bij de rechtbank genadig waren afgekomen omdat zij voor witwassen waren veroordeeld, maar van betrokkenheid bij de liquidaties waren vrijgesproken, zullen nu vermoedelijk baden in het zweet. Want Fred Ros linkt ze wel […]
8 september 2014

Zaak Paarlberg zeker niet kansloos bij EHRM

Jan-Dirk Paarlberg, de voormalige vastgoedmagnaat, zit in de gevangenis een straf van 4 jaar uit. Niet voor afpersing van Endstra, zoals velen denken, maar voor een aantal andere misdrijven. De aandacht is in deze column vooral toegespitst op de Endstra-zaak omdat die zaak zo tot de verbeelding spreekt. Niet alleen doordat Endstra kort voor het strafproces tegen Paarlberg werd vermoord, maar ook vanwege de link met Holleeder en de achterbankgesprekken. In de zaak Endstra is Paarlberg veroordeeld voor witwassen. Hij zou grote sommen geld van Endstra hebben afgeperst en dat op zijn rekening hebben ontvangen. Het wrange is dat in 2013 de Hoge Raad heeft beslist dat voor witwassen meer nodig is dan het verwerven of voorhanden hebben van geld dat uit eigen misdrijf afkomstig is. Een juiste beslissing omdat anders dat misdrijf en het witwassen door elkaar heen lopen. Een soort dubbelloops jachtgeweer. Witwassen heeft een zelfstandiger karakter gekregen. Paarlberg zou daarvan nu zijn vrijgesproken. Maar kan van dit veranderd inzicht van de HR niet profiteren. Artikel 1 lid 2 Sr heeft nu eenmaal niet op gewijzigde jurisprudentiële inzichten betrekking. Paarlberg die vermoedelijk behoorlijk zal moeten wennen aan zijn nieuwe onderkomen, laat het er echter niet bij zitten. Hoewel hij tot […]
25 augustus 2014

Voorlopige hechtenis en rechterlijke onpartijdigheid steeds meer punt van discussie

Het is in ons stelsel de gewoonste zaak van de wereld dat een rechter die over de voorlopige hechtenis heeft geoordeeld, in een latere fase ook zittingsrechter is. Sterker nog: vanuit proceseconomische overwegingen juichen sommige juristen dat zelfs toe. De rechter kent immers het dossier en dat bespaart tijd. Dat de rechter al een oordeel over de schuld heeft gegeven, vormt geen bezwaar. Want dat oordeel is slechts marginaal en voorlopig en het EHRM heeft beslist dat het niet in strijd is met artikel 6 en met name met het recht op een onpartijdige rechter. Maar het heeft er, zoals eerder betoogd, alle schijn van dat de eisen die worden gesteld aan het toepassen van voorlopige hechtenis worden opgeschroefd. En dan gaat het vooral om de interpretatie van “ernstige bezwaren”. Een fundamentele voorwaarde voor het toepassen van dit ingrijpende vrijheidsbenemende dwangmiddel. Omdat er teveel mensen onterecht in het kader van voorlopige hechtenis zijn gedetineerd (pakweg zo’n 5.000) en de Staat in 2012 en 2013 11,1 miljoen aan schadevergoeding moest uitkeren, hebben een aantal juristen de noodklok geluid. Naar het schijnt met succes.  Want wie de site www.rechtspraak.nl grondig raadpleegt, ontdekt dat er een tendens lijkt te zijn dat voorlopige hechtenis […]
17 april 2014

Mediacratisering brokkelt fundamenten strafrechtspleging af

Aan het geworstel met duiding, geruchten en feiten komt maar geen einde. De juwelierszaak in Deurne blijft onverminderd de aandacht trekken. Maar tot meer duidelijkheid leidt dat vooralsnog niet. Vooropgesteld dat het “juweliersechtpaar” wordt vervolgd, zal die duidelijkheid op de terechtzitting  moeten plaatsvinden. De plaats waar het hoort. Maar vooralsnog nemen, zoals steeds vaker het geval lijkt te zijn, de media het voortouw. Hetzij door met eigen berichten te komen, hetzij doordat OM en advocaten zich in de media doen horen. In de media kan iedereen zijn zegje doen, doet bijna iedereen ook zijn verhaal (vooral advocaten voelen zich vaak niet geremd) en de media, vaak niet gehinderd door kennis van zaken, doen er zelf ook graag een schepje bovenop. De gevolgen zijn dat er te vaak een gefragmenteerd en verkeerd beeld van een strafzaak ontstaat, dat mensen publiekelijk worden geslachtofferd en dat vooral rechters aan gezag inboeten. Dat laatste loopt soms langs een ingewikkelde weg. Een weg die door politiek Den Haag loopt. Want de Trias Politica bestaat al lang niet meer. We leven in een mediacratie en de macht en aantrekkingskracht van de media laten op veel plaatsen hun sporen achter. Soms verwoestende sporen.