Mr. W. Wedzinga

Over Strafrecht en nog veel meer

                                                        

27 november 2009

De sopranos van de DSB

  Gerrit Zalm ligt zwaar onder vuur. De voormalige minister van Financiën en huidige topman van ABN AMRO zou in de periode dat hij lid was van de Raad van Bestuur van de DSB, de malafide verkooppraktijken van die bank hebben verdedigd. De bewijslast tegen Zalm stapelt zich op en nadat kamerlid Jolande Sap van Groen Links op donderdag nog de wind van voren had gekregen van CDA, VVD en D’66 omdat zij het waagde de “houdbaarheidsdatum” van Zalm aan de orde te stellen, lijkt het er op dat het politieke tij zich tegen Zalm gaat keren. En als het inderdaad waar dat Zalm de woekerpraktijken van de DSB billijkte, is er ook alle reden om hem te lozen. Het wrange is alleen dat het in het hypocriete Nederland daarbij vermoedelijk zal blijven. Want Zalm behoort tot de politiek-bestuurlijke elite. Evenals zijn broeders in het kwaad Nijpels en Linschoten. Een bonus zal er niet meer inzitten, maar binnen een half jaar, als de commotie is weggeëbd, zullen de drie brokkenpiloten ergens wel weer een mooie bestuursfunctie krijgen. Hun vrienden- en kennissenkring staat daar garant voor.  Zouden de drie sopranos daartoe niet behoren, dan zouden zij er met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid minder genadig vanaf komen. Er is namelijk […]
12 november 2009

Het liquidatieproces: De verspeelde troefkaart van het OM

  De omvang van het liquidatieproces is voor Nederlandse begrippen enorm: 11 verdachten, negen moorden, 170.000 afgeluisterde telefoongesprekken, meer dan 10.000 processen-verbaal, een procesdossier van 250 ordners, jarenlang opsporingsonderzoek, 50 gerechtelijke vooronderzoeken, ongeveer 1000 verhoren van getuigen en verdachten, vier rechters, vijf aanklagers en een bataljon advocaten. Het strafproces zal naar verwachting 14 maanden duren, waarbij gemiddeld drie keer per week een zittingsdag wordt gehouden. Niet ten onrechte wordt het proces dan ook wel als de “grootste strafzaak ooit” gekenschetst. De kosten zijn enorm en er staat voor de verdachten en het OM veel op het spel. Wat betreft het OM speelt vooral dat de vele onopgeloste liquidaties sinds de jaren ’80 van de vorige eeuw in het criminele milieu uit een oogpunt van strafrechtshandhaving onverteerbaar waren en bijdroegen aan een beeld van een machteloos politie- en justitieapparaat, dat niet in staat was de georganiseerde misdaad effectief te bestrijden. Dat beeld moest worden gecorrigeerd, koste wat het kost. Het prestige van het OM is kennelijk heel wat waard. Het proces is inhoudelijk op 9 februari 2009 begonnen en we zijn nu pakweg zeven maanden verder. Zeven maanden die vooral in het teken hebben gestaan van rechters, advocaten en officieren van justitie, die met een zekere regelmaat met elkaar overhoop lagen. Daarbij lag het accent vooral op de onpartijdigheid […]
26 oktober 2009

Over klassenjustitie, belangenverstrengeling en een tikkende tijdbom die Fortuyn heet

  Op 21 oktober j.l. is op verzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau de eerste verdiepende jaarstudie verschenen van het Continu Onderzoek Burgerperspectief (COB). Onder de alarmerende titel “Crisis in aantocht?” hebben verschillende auteurs zich onder meer gebogen over de vraag naar het hoe en waarom van de alom heersende onvrede van de Nederlandse burger met de politiek.  Het antwoord op die vraag was niet eensluidend en dat viel ook niet te verwachten. Maar uit de studie blijkt dat we in verschillende opzichten in een kritieke tijd leven. De essays van Tom van Dijk en Maurice de Hond, die in de studie van het COB zijn opgenomen, maken wat mij betreft duidelijk dat er een tijdbom tikt. Een bom waarvan het ontstekingsmechanisme al in de jaren van Pim Fortuyn in werking is gezet. Die bom staat op ontploffen.  De studie intrigeerde mij omdat het gebrek aan vertrouwen van de Nederlandse burger in de politiek mijn inziens niet los kan worden gezien van het gebrek aan vertrouwen in de overheid in het algemeen en in het verlengde daarvan van het gebrek aan vertrouwen in het financiële en bancaire stelsel en het gebrek aan vertrouwen in het functioneren van de strafrechtspleging. 
1 september 2009

Strijd tegen georganiseerde misdaad corrumpeert justitie

  De strijd tegen de zware, georganiseerde criminaliteit kan door de overheid per definitie niet worden gewonnen. Die vorm van criminaliteit bestond, bestaat en zal blijven bestaan. In zekere zin heeft de overheid er zelfs belang bij dat die criminaliteit bestaat en heeft de georganiseerde misdaad er belang bij dat de overheid de strijd aanbindt. Als de handel in drugs bijv. uit het strafrecht wordt gehaald, zal de prijs van drugs fors dalen en kan menig agent, officier van justitie en rechter zich laten inschrijven als werkzoekende. Zeker omdat in dat geval ook de drugsgerelateerde criminaliteit drastisch zal afnemen. En voor de drugscrimineel is er geen droog brood te verdienen. Maar voorlopig is dit toekomstmuziek en is het alleen al juridisch gezien niet mogelijk om tot decriminalisering over te gaan. Voor bepaalde vormen van georganiseerde misdaad (vrouwenhandel, wapensmokkel) is dat overigens ook uit ethisch oogpunt onwenselijk. Het laat zich dus aanzien dat de strijd tegen de zware, georganiseerde criminaliteit voortduurt. De wapens waarover politie en justitie beschikken zijn in de loop der jaren zwaarder geworden. De kroongetuige is wettelijk geregeld en ook bijzondere opsporingsmethoden als infiltratie en observatie hebben een wettelijke, legale status verkregen. Voorzover mij bekend, wordt in (bijna) geen […]