Het Openbaar Ministerie wordt wel de spin in het web van de strafrechtspleging genoemd. En daar is alle reden voor. Want de beslissing om iemand wel of niet te vervolgen ligt bij het Openbaar Ministerie evenals de beslissing waarvoor iemand wordt vervolgd. Tel daarbij op dat het Openbaar Ministerie zelf ook in de loop der jaren voor rechter mocht gaan spelen en dat het strafrechtelijk onderzoek, dat steeds meer inquisitoire kenmerken vertoont, onder leiding van dat Openbaar Ministerie plaatsvindt, en zo zachtjes aan ontstaat het beeld van een Kafkaiaans instituut dat een enorme macht heeft. Een beeld dat wordt versterkt wanneer men zich realiseert dat in de loop er jaren steeds meer ingrijpende beslissingen aan dit machtsbolwerk zijn toevertrouwd. Van een controle op een rechtmatige toepassing ervan is bovendien nauwelijks sprake, ook al omdat art. 12 Sv weinig om het lijf heeft. De leden van het Openbaar Ministerie maken deel uit van de Rechterlijke Macht en worden als zodanig geacht een zekere mate van onpartijdigheid te hebben. Maar al te vaak een reden voor de wetgever om bevoegdheden aan het Openbaar Ministerie toe te delen. De praktijk geeft een ander beeld te zien. Uiteraard is het Openbaar Ministerie erop uit […]
