Inleiding De wettelijke regeling van het buitengewone rechtsmiddel van herziening in strafzaken is de laatste jaren onderwerp van debat. De regeling die oorspronkelijk was bedoeld om een rechterlijke uitspraak waarbij een verdachte ten onrechte was veroordeeld te corrigeren is ingrijpend veranderd, omdat ook correctie mogelijk is van een onterechte vrijspraak. Wat gebleven is, is het karakter dat het moet gaan om een buitengewoon rechtsmiddel en dat betekent dat een correctie slechts onder bijzondere omstandigheden mogelijk is.  Een centraal punt daarbij is dat er sprake moet zijn van een “novum”, een nieuw feit, zoals het wel eens simplistisch wordt omschreven. Simplistisch omdat het begrip “feit” veel ruimte laat voor interpretatie van het begrip “nieuw” minder vanzelfsprekend is, dan het op het eerste gezicht voorkomt. In artikel 457 lid 1 sub 2 Wetboek van Strafvordering wordt in dit kader gesproken van : “(…) eenige omstandigheid die bij het onderzoek op de terechtzitting den rechter niet was gebleken en die op zich zelve of in verband met de vroeger geleverde bewijzen met de uitspraak niet bestaanbaar schijnt in dier voege dat ernstig vermoeden ontstaat dat ware zij bekend geweest, het onderzoek der zaak zou hebben geleid, hetzij tot vrijspraak van den veroordeelde, hetzij […]