Mr. W. Wedzinga

Over Strafrecht en nog veel meer

                                                        

31 maart 2024

Terug in Oaxaca (boekrecensie)

De laatste novelle van Leo van der Weele borduurt voort op zijn eerdere boeken Congres in Mexico en May. Aldus de achterflap. Maar in ieder geval tot mijn verbazing slaat de schrijver in het slotakkoord een verrassende nieuwe weg in. Een weg die de lezer vol verbazing en nieuwsgierigheid achterlaat en doet verlangen naar meer. Vooral omdat het boek verandert van het verslag van een soort pelgrimstocht naar het verleden in een epos over het leven dat zich langzaam ontvouwt en verdwijnt als een schim wier onsterfelijke ziel verdwaalt. De hoofdpersonen lijken May en Herbert, die in de hiervoor genoemde boeken de eerste viool speelden, verliezen hun identiteit en gaan op in personen die ook in eerdere boeken en onder verschillende namen ten tonele werden gevoerd. Het is aan de lezer om de scala aan personen en identiteiten te ontrafelen. En dan nog is de speurtocht niet beëindigd omdat aan het slot een intrigerend changement de decor plaatsvindt. Daarover later meer. Longarts May en statisticus Herbert hebben elkaar in Mexico leren kennen en in de loop der jaren heeft hun relatie zich verdiept. Ze zijn getrouwd en hebben een dochter, Fleur, die in het boek op de achtergrond blijft. May […]
3 maart 2021

Het oorverdovend stilzwijgen

Niet op 5 mei 1945, maar op 15 augustus 1945 eindigt voor het Koninkrijk der Nederlanden de Tweede Wereldoorlog. Het is de dag waarop de Japanse bezetting van Nederlands-Indië eindigt. Terwijl 5 mei in het geheugen van vrijwel alle Nederlanders is grift en die dag in het teken staat van feestelijkheden, is het op 15 augustus in spreekwoordelijke zin oorverdovend stil. Slechts een handjevol mensen woont de herdenking in Den Haag bij. In de media een enkel berichtje en op het journaal een kort item. Het zegt de meeste Nederlanders niets. Voor de Nederlanders die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië woonden en gebukt gingen onder de Japanse bezetting is het een meer dan bijzondere dag. Een aantal heeft zich verzameld bij het indrukwekkende Indië-monument. Doorgaans oude(re) mensen die op eerbiedwaardige wijze de plechtigheid bijwonen. Eens in de vijf jaar laat de majesteit zich zien. Leo van der Weele is thuis en herdenkt die dag in stilte. Een stilte dien meer algemene zin kenmerkend is voor de slachtoffers van de Japanse bezetting. Er wordt zelfs onderling niet of nauwelijks over die tijd gesproken. Mede daarom is het belangrijk dat Leo van der Weele er een novelle over heeft geschreven. De […]
8 oktober 2020

Het (in)determinisme van Van der Weele

Het meest recente boek van Leo van der Weele heet “Wat nu kaars?” en is een vervolg op “Welterusten Kaars” en “Goeiemorgen Kaars”. De lezers die bekend zijn met het oeuvre van Van der Weele zouden op voorhand de indruk kunnen hebben dat het meer van hetzelfde is, maar zullen al gauw tot de ontdekking komen dat niets minder waar is. Degenen die zijn werken niet kennen, hoeven niet bevreesd te zijn dat het boek zonder voorkennis niet kan worden geduid.. Het boek dompelt de lezer al gauw onder in de microkosmos van Van der Weele. In die kosmos spelen een gering aantal personen een rol: Hanneke en Peter, Joke, Kim en Hans springen daarbij het meest in het oog. Terwijl in zijn vorige boeken meerdere personen een min of meer gelijkwaardige rol vervulden, is het zoeklicht in dit boek gericht op Hanneke en Peter, waarbij Maarten – in wie ik nog het meest het alter ego van de schrijver herken – als een soort communicerende factor fungeert. In essentie is Maarten als het ware degene die als een magiër een (fictieve) wereld heeft geschapen, waarop hij terugkijkt. Hanneke speelt daarbij een sleutelrol. Zij heeft een nare relatie achter de […]