Mr. W. Wedzinga

Over Strafrecht en nog veel meer

                                                        

3 mei 2012

Verdachten overval juwelier mogen rekenen op strafvermindering

De twee verdachten van de overval en moord op de Haagse juwelier zijn aangehouden en zitten inmiddels achter slot en grendel. Nederland slaakt een zucht van verlichting. Kordaat politieoptreden waarbij met toestemming van het Openbaar Ministerie de foto’s en identiteit van de verdachten werden bekend gemaakt, heeft tot succes geleid.  Wee degene, die nu kritiek heeft op het slagvaardige optreden van politie en justitie. Alsof dat gelijk staat met het goedpraten van wat er is gebeurd. De advocaten Weski en Plasman hebben zich niettemin publiekelijk kritisch over dat optreden uitgelaten.  Het recht op privacy van de verdachten zou ten onrechte zijn geschonden omdat er geen wet is die toelaat dat de namen van verdachten zo maar op straat worden gegooid, niet bekend is of minder vergaande opsporingsmiddelen resultaat zouden hebben gehad en, bepaald niet onbelangrijk, door het bekend maken van de volledige identiteit van de verdachten hun familie en vrienden gevaar zouden kunnen lopen. Voorstanders hebben een eenvoudiger verhaal. De beelden waren duidelijk, wat er is gebeurd is afschuwelijk en dan heiligt het doel de middelen. Dat verhaal is makkelijk te slijten en gaat er als koek in. Maar het is een te eenvoudig verhaal. Over de consequenties is niet […]
3 april 2012

Amsterdamse zedenzaak: complicaties bij toewijzing schadevergoeding

Advocaat Richard Korver heeft tot nu toe het geluk aan zijn zijde. Het zij hem gegund. Hij is kundig en verdedigt zijn cliënten met verve. In en buiten de rechtszaal. Door de aard van deze bizarre  zaak is iedereen vanzelfsprekend op zijn hand en heeft hij de wind mee. Dat bleek al in het begin van de zaak toen de rechtbank in strijd met letter en geest van de wet preludeerde op een wetsvoorstel en oordeelde dat ook de ouders van de jeugdige slachtoffer van Robert M. en Richard van O. het spreekrecht toekwam. Dat was juridisch gezien op zijn zachtst gezegd aanvechtbaar omdat de wetgever aan zulke jonge slachtoffertjes geen spreekrecht toekent en de ouders per definitie dus ook gen afgeleid spreekrecht hebben. Maar het verzoek van Korver en de beslissing van de rechtbank konden begrijpelijkerwijs op veel bijval rekenen. Ik vraag mij echter af of hierover het laatste woord is gezegd. Maandag diende Korver een verzoek tot schadevergoeding in. Bij Pauw en Witteman legde hij uit dat de immateriële schade is gerelateerd aan 1. de inbreuk op het recht op lichamelijke integriteit 2.  de verstoring van het recht op gezinsleven en 3. de inbreuk op de privacy door […]
13 maart 2012

Uitspraak Hoge Raad laat geen ruimte voor spreekrecht ouders in zaak Robert M.

  Terwijl de wrakingskamer van de rechtbank Amsterdam broedt op de beslissing over het verzoek om wraking, laait de discussie hierover in de media op. Daarbij staat een recente uitspraak van de HR in het middelpunt van de belangstelling. In HR 6 maart 2012 (LJN: BR1149) etaleert de Hoge Raad in het voetspoor van Advocaat-Generaal  Silvis zijn visie op de wettelijke regeling van het spreekrecht van slachtoffers en nabestaanden. Het ging in deze zaak om de vriendin van een bejaarde vrouw die om het leven was gebracht . Aan haar werd de gelegenheid gegund om haar gevoelens ten overstaan van de rechters onder woorden te brengen. Niet als getuige, maar als slachtoffer. Dat heeft uiteraard invloed op de straftoemeting. Maar de Hoge Raad brak de staf hierover en deed dat, een week voor de zaak Robert M. diende, in niet mis te verstane bewoordingen. Vanzelfsprekend is de zaak waarover de HR op 6 maart j.l. moest oordelen van een andere aard dan de zaak tegen Robert M.. Strafzaken verschillen per definitie nu eenmaal altijd van elkaar. Volgens sommigen (de verdediging van Robert M.) zou hieruit niettemin blijken dat  de HR het speekrecht  voorbehoudt aan degenen die daartoe door de wetgever […]
12 maart 2012

Wraking rechtbank Robert M. zat er aan te komen

  In een eerdere column op crimesite gaf ik al een schot voor de boeg. De vele (vermeende) slachtoffers van Robert M. hebben geen spreekrecht en de ouders ook niet.  Daarmee kun je het hartgrondig eens of oneens zijn, maar de wetgever heeft het nu eenmaal zo geregeld. Hierin komt verandering, maar dat is toekomstmuziek. Handen af dus van dat spreekrecht, hoe zeer je het de ouders ook zou gunnen. Waarom heeft dan de rechtbank het risico genomen om die wettelijke regeling uit te breiden? Natuurlijk, het is een sympathieke gedachte, maar het is ook koren op de molen van de verdediging. Want een rechter die op de stoel van de wetgever gaat zitten, gaat zijn boekje te buiten. In mijn column schreef ik al dat de rechtbank Amsterdam door deze wilde beslissing haar eigen rechterlijke onpartijdigheid op het spel zet. En zie daar, vanmiddag is de rechtbank door de advocaten van Robert M. gewraakt. Verdedigingstechnisch en strategisch gezien een voor de hand liggende zet. Het verzoek zal met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid  worden afgewezen. Daarvoor ligt de zaak te gevoelig en is invloed van de media te groot. Leg het maar eens uit aan de buitenwacht dat je de […]