Mr. W. Wedzinga

Over Strafrecht en nog veel meer

                                                        

22 februari 2011

CEAS heeft krediet verspeeld

  De Commissie Evaluatie Afgesloten Strafzaken (CEAS) is recent in opspraak geraakt vanwege haar conclusie dat de telefoontaps in de zaak tegen Hüseyin Baybasin niet waren gemanipuleerd. Die conclusie wekte bij menigeen verbazing omdat de door de toegangscommissie geraadpleegde Amerikaanse deskundigen slechts een kloon van de opslagschijf kregen en het resultaat van hun onderzoek dus minder betrouwbaar lijkt te zijn, terwijl alle deskundigen oordeelden dat in de afgeluisterde gesprekken  onregelmatigheden waren te horen. Niettemin oordeelt de commissie dat “niet kon worden vastgesteld” dat de gesprekken waren gemanipuleerd. Dat laatste is een juridisch handige formulering. Inderdaad kan niet “wettig en overtuigend” worden bewezen dat er sprake is van bedrog. Maar dat is ook niet de vraag. De vraag die de commissie ingevolge haar opdracht heeft te beantwoorden is of er serieuze aanwijzingen zijn dat er sprake is van “foul play”.  En die zijn er. Dat alleen al had voldoende behoren te zijn om opdracht te geven de zaak grondig te onderzoeken. De “verbazing” en “verbijstering” van Adele van der Plas, de advocate van Baybasin, is terecht, maar  ook juridisch onnozel omdat ze het taaltrucje niet door heeft . Juridisch geneuzel op de vierkante millimeter. Ongetwijfeld. Maar wel belangrijk. Het is de […]
14 februari 2011

Zaak Wilders: Cruciale “regiefout” in beslissing rechtbank

  Met enige verbazing heb ik zojuist kennis genomen van de beslissing van de rechtbank in het proces tegen Wilders. Die beslissing is op een enkele, belangrijke uitzondering na begrijpelijk en juridisch zeer goed verdedigbaar en werd door de voorzitter helder voor het voetlicht gebracht. Op dat punt heeft de rechtbank haar lesje kennelijk geleerd.  De voorzitter kennende was daar overigens geen mediatraining voor nodig. In de tv-studio gaf raadsheer Willems een goede uitleg van die beslissing, al zag hij een cruciaal punt over het hoofd. Dat Lidwien Gevers dit eveneens over het hoofd zag, zij haar vergeven. Er komt zelden of nooit een zinnig woord uit haar mond en het is mij volstrekt onduidelijk waarom zij als deskundig journalist naar strafprocessen wordt gestuurd. De kern van de belissing is dat de preliminaire en bij pleidooi gevoerde weren opnieuw mogen worden gevoerd. Moszkowicz krijgt dus opnieuw alle ruimte om te betogen dat de rechtbank Amsterdam onbevoegd is en dat het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk is. Een goede zaak. Maar ook een kansloze zaak, zeker wat betreft het verweer dat de bevoegdheid van de rechtbank raakt. Want de gewraakte rechtbank heeft daarover al een beslissing geveld en op die beslissing valt niets af te […]
9 februari 2011

Voorstel verruiming spreekrecht slachtoffers

  Het spreekrecht voor slachtoffers van bepaalde ernstige misdrijven als moord en  doodslag zal volgens staatssecretaris Teeven worden uitgebreid. Op initiatief van SP-kamerlid Janssen. neemt de rechtbank Amsterdam het voortouw met een proef waarin na het vonnis waarin de rechter vaststelt dat de verdachte schuldig is, het slachtoffer of diens nabestaanden in de gelegenheid worden gesteld zich tot de dader te richten. Daardoor kan de officier van justitie bij zijn requisitoir en de rechter bij de strafoplegging beter rekening houden met de emotionele schade die door de dader is aangericht. Het voorstel is sympathiek, maar tamelijk naïef. Dat de huidige modellering van het spreekrecht ongelukkig is, staat buiten kijf. Reeds omdat het slachtoffer zijn woede en verdriet mag ventileren voordat de rechter heeft vastgesteld of de verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan het strafbare feit, ontstaat een merkwaardige situatie waarin het rechterlijk oordeel over de “feiten” gemakkelijk kan worden vermengd met  oordeel over de strafwaardigheid. De schakel ligt in de rechterlijke overtuiging, die echter strafvorderlijk gezien uitsluitend op de bewezenverklaring ziet. Op zichzelf is dat nog tot daaraan toe. Belangrijker is echter dat de rechterlijke overtuiging door begrijpelijke emotionele betogen de boventoon gaat voeren en de rechter te gemakkelijk tot een bewezenverklaring komt. […]
31 januari 2011

Advocaten moeten vaker rechters wraken

  Het is de hoogste tijd dat de wrakingprocedure wordt herzien en het is een teken aan de wand dat de amateuristische gang van zaken in het proces Wilders de oorzaak is geweest dat de Raad voor de Rechtspraak de processuele inrichting van deze procedure tegen het licht houdt. Een rechter die vermoed wordt partijdig te zijn, kan worden gewraakt en wordt vervolgens door directe collega’s beoordeeld. Tot welke kinderachtige taferelen dat kan leiden hebben we in de zaak Wilders gezien. Voorzitter Moors werd van de zaak afgehaald en huurde vervolgens een Advocaat-Generaal bij de Hoge Raad in om te laten zien dat de rechters die het verzoek van Moszkowicz hadden toegewezen, het niet bij het rechte eind hadden. Moors had technisch-juridisch gezien gelijk, maar het grote publiek rekent hem af op het beeld dat in de media is ontstaan. En dat beeld is dodelijk. Dat een wrakingverzoek wordt beoordeeld door rechters uit hetzelfde gerecht is niet wettelijk voorgeschreven, maar wel gebruikelijk. Van een onpartijdige behandeling van zo’n wrakingverzoek kan dan moeilijk worden gesproken. Het is dan ook geen wonder dat bijna alle wrakingverzoeken worden afgewezen. De Raad voor de Rechtspraak, die zich baseert op een onderzoek van de Universiteit […]