Rechtbank Groningen, zitting 28 juni 2012 De verdachte had een vurig gekoesterde wens: Zo gauw mogelijk weg uit Groningen. Ik kon me daar wel iets bij voorstellen. Een “veelpleger” met een waslijst aan veroordelingen. Drugs- en drankverslaafd, soms zwervend, bij tijd en wijle levend van een uitkering en zwalkend van de ene hulpverleningsinstantie naar de andere . Steeds hetzelfde kringetje van mensen waarin hij terecht kwam. Kom daar maar eens uit. Tamelijk uitzichtloos.  Dat gold ook voor zijn zaak. Althans, zo leek het. Het type zaak waarvan er 13 in een dozijn gaan. Diefstal van koffie en bierkratten. Dat van die koffie had verdachte al bij de politie bekend. Van die bierkratten kon hij zich niets herinneren. Daarvan was het bewijs ook overigens zwak. Videobeelden en verklaringen van het winkelpersoneel gaven geen uitsluitsel. En ondanks krampachtige pogingen van de jongste rechter om ook hiervan het bewijs op de zitting rond te krijgen, waren advocaat en officier van justitie het met elkaar eens. Vrijspraak. De rechtbank zal er wel in meegaan. Want uit de vragen van de jongste rechter bleek dat hij het dossier niet goed had bestudeerd.  Verdachte werd bijgestaan door een bekwame advocaat en de officier van justitie was […]

Rechtbank Groningen, zitting 21 juni 2012 De verdachte zat er wat verloren bij. Blanco strafblad en op 54 jarige leeftijd aangehouden voor bezit en handel in allerlei verdovende middelen. Op staande voet ontslag en sinds ongeveer een half jaar in detentie.  Vrouw en andere familie waren in geen velden of wegen te bekennen. Zijn advocaat was de enige die hem bijstond. Tegenover hem een, naar later bleek, ijzerenheinige officier van justitie en een rechtbank, bestaande uit een ervaren voorzitter,  een vermoeid ogende oudste rechter en een jongste rechter, die slechts opviel door het stellen van een overbodige vraag. Het lot van bijzitters heeft iets tragisch. Vaak stellen ze, om er niet geheel als decorstuk bij te zitten, een enkele vraag, daarbij vriendelijk kijkend naar de voorzitter. Die moet zich namelijk niet geschoffeerd voelen. Niet veel vragen dus en vooral de indruk wekken dat je meetelt! en het dossier goed gelezen hebt. De voorzitter maakte er een lange monoloog van. Duidelijk een man van de praktijk, geen ambachtelijk  jurist. Niet iemand dus voor het verfijnde juridische werk. Vriendelijk en voorkomend met een focus op de feiten. Zo kende ik hem ook van de studie. De jongste rechter kende ik ook. Zij had […]