Mr. W. Wedzinga

Over Strafrecht en nog veel meer

8 oktober 2020

Published by Dr. mr. W. Wedzinga at 8 oktober 2020

Categories

Boekbesprekingen

Het (in)determinisme van Van der Weele

Het meest recente boek van Leo van der Weele heet “Wat nu kaars?” en is een vervolg op “Welterusten Kaars” en “Goeiemorgen Kaars”. De lezers die bekend zijn met het oeuvre van Van der Weele zouden op voorhand de indruk kunnen hebben dat het meer van hetzelfde is, maar zullen al gauw tot de ontdekking komen dat niets minder waar is. Degenen die zijn werken niet kennen, hoeven niet bevreesd te zijn dat het boek zonder voorkennis niet kan worden geduid.. Het boek dompelt de lezer al gauw onder in de microkosmos van Van der Weele. In die kosmos spelen een gering aantal personen een rol: Hanneke en Peter, Joke, Kim en Hans springen daarbij het meest in het oog. Terwijl in zijn vorige boeken meerdere personen een min of meer gelijkwaardige rol vervulden, is het zoeklicht in dit boek gericht op Hanneke en Peter, waarbij Maarten – in wie ik nog het meest het alter ego van de schrijver herken – als een soort communicerende factor fungeert. In essentie is Maarten als het ware degene die als een magiër een (fictieve) wereld heeft geschapen, waarop hij terugkijkt. Hanneke speelt daarbij een sleutelrol. Zij heeft een nare relatie achter de […]

30 juli 2020

Published by Dr. mr. W. Wedzinga at 30 juli 2020

Categories

Boeken

De wereld van Leo van der Weele

Kortgeleden is een nieuw boek van de Groningse schrijver Leo van der Weele verschenen. En wie zich het oeuvre van deze schrijver eigen heeft gemaakt, zal het niet verbazen dat de novelle zich grotendeels in de microkosmos van de huiselijke omgeving afspeelt en dat zich binnen die glazen stolp in een mum van tijd stormachtige relationele ontwikkelingen ontvouwen tussen de mannen en de vrouwen, terwijl de hoofdrolspelers ondertussen van gedachten wisselen over soms actuele, soms historische onderwerpen. In dit boek passeren de jappenkampen, de Bersiap, de politionele acties, het strafrecht, statistisch onderzoek, het onderwijs, de wiskunde en de thuiszorg de revue. Het zijn onderwerpen die vooral iets zeggen over de schrijver. Van der Weele wil een boodschap overbrengen en in ieder geval de lezer tot nadenken aanzetten. De onderwerpen waarover wordt gediscussieerd (al is dat een groot woord omdat er doorgaans weinig tot geen verschil van mening bestaat) hebben in het leven van de schrijver een prominente rol gespeeld en spelen dat in essentie nog steeds. En het is duidelijk dat hij die thema’s onder de aandacht van de lezer wil brengen. Het verhaal laat zich als volgt samenvatten. Twee mannen, rechter Koos en statisticus Rob, en een vrouw, wiskundedocent […]

17 februari 2020

Published by Dr. mr. W. Wedzinga at 17 februari 2020

Categories

Rechtsbescherming op het hakblok

In een opiniestuk in het NJB van 14 februari 2020[1] maken advocaten Gerard Spong en Thijs Kelder de kachel aan met de wijze waarop de Hoge Raad fouten en verzuimen van politie en justitie beoordeelt. Kern van hun kritiek is dat de Hoge Raad er “alles” aan doet om te voorkomen dat strafzaken stranden wegens schending van processuele voorschriften. Fouten worden met de mantel der liefde bedekt en verzuimen onbestraft gelaten. Dat “alles” gaat volgens de auteurs zelfs zover dat de Hoge Raad blijkens twee recente uitspraken ten nadele van de verdachte bereid is om de wil van de wetgever aan zijn laars te lappen. Met de twee recente uitspraken doelen de schrijvers op HR 1 oktober 2019, ECLI:NL:HR:2019:1472 en HR 10 december 2019, ECLI:NL:HR:2019:1932. In het eerste arrest oordeelde de Hoge Raad dat een verzoek om de zaak door de rechtbank geëindigd te verklaren (art. 29f Sv) ten onrechte door de rechtbank was toegewezen, omdat het argument dat verzoeker als gevolg van het handelen van het OM onredelijk lang in onzekerheid had verkeerd, niet de juiste maatstaf was. Dat zou volgens Spong en Kelder in strijd zijn met de wetsgeschiedenis omdat daaruit blijkt dat deze strafvorderlijke bepaling is bedoeld voor gevallen waarin “het gelet […]

15 januari 2020

Published by Dr. mr. W. Wedzinga at 15 januari 2020

Categories

Uncategorized

Leo van der Weele: “Ik had geen tranen meer”. (boekrecensie)

Onlangs verscheen het boekje “Ik had geen tranen meer” van Leo van der Weele. Het is niet het eerste boek dat van deze auteur verschijnt. De novellen “Welterusten Kaars” en “Goedemorgen Kaars” gingen eraan vooraf. De novellen kunnen zelfstandig worden gelezen, zeker de laatste, maar in onderlinge samenhang winnen ze aan betekenis. De verhalen zijn in meer of mindere mate autobiografisch, iets dat de lezer die de achterflap leest al snel duidelijk zal zijn. Het leven en de gedachtenwereld van Van der Weele worden op indringende wijze verwoord. Belangrijke ingrediënten daarbij vormen het voormalig Nederlands-Indië, de Jappenkampen, de Thuiszorg, Groningen, wiskunde, schaken, vrouwen, de verliefdheid, liefde, weemoed, melancholie en het verstrijken van de tijd. Dit alles in willekeurige volgorde. De schrijver zelf manifesteert zich in de novellen in diverse hoedanigheden. In dit boek is hij de wiskundeleraar Peter, die emotioneel is ingeklemd tussen drie vrouwen. Zijn jeugdliefde is Rita, die hij na de middelbare school bij toeval ontmoet en 26 jaar later weer terugziet. Ook bij toeval. Hoewel: wat is “toeval”? Toeval is in de wereld van de schrijver betrekkelijk en ook dat prikkelt de lezer tot nadenken. Peter is een romanticus pur sang. De hopeloze verliefdheid die hij koesterde […]