Wie na de novelle over het congres in Mexico had verwacht dat Leo van der Weele zijn zegje had gedaan, kent de schrijver niet. En zijn eerdere novelles vermoedelijk ook niet, want in zijn boeken worden tussen de regels door veel gezegd, vragen opgeroepen en verwachtingen gewekt. Voorboden voor een vervolg. In zijn onlangs verschenen boek “May” borduurt Van der Weele voort op de gebeurtenissen tijdens het congres in Mexico en het zal niemand die dat boek heeft gelezen verbazen dat de schrijver ervoor heeft gekozen om het karakter van de hoofdrolspelers May en Herbert uit te diepen. Dat doet hij wederom omfloerst, maar toch indringender dan in het eerdere boek. De spanningsboog wordt geïntensiveerd doordat het contrast tussen de gevoelige May en de afstandelijke Herbert op scherp komt te staan. Het gevoel dat ze voor elkaar hebben is moeilijk te duiden en het wordt aan de lezer overgelaten daar invulling aan te geven. Is het liefde? Zoekt de onervaren en onzekere May naar een strohalm om haar wat meer zekerheid in het leven en de liefde te verschaffen? Is het omwille van medelijden dat Herbert aangetrokken voelt door May? Onwillekeurig deed het boek me denken aan het boek “Ungeduld […]
