Op 1 januari 2013 zijn twee belangrijke, nauw met elkaar samenhangende wetten in werking getreden, die een “evenwichtig” en “vlot verlopend” strafproces moeten bevorderen. Het gaat om de Wet versterking positie rechter-commissaris en de Nieuwe Wet Processtukken. Deze korte, opiniërende bijdrage gaat over de laatste wet. De bedoeling van de nieuwe wet is nobel. Verdachten moeten meer invloed hebben op de samenstelling van het dossier waarop de rechter zijn oordeel baseert. Het gaat om inzage in het dossier en de mogelijkheid stukken toe te voegen. De wet is in feite een inhaalslag, want de verdachte is in de loop der jaren steeds meer op achterstand gezet ten opzichte van het OM. Zeker in de beginfase van het opsporingsonderzoek. De fase waarin de verdachte het meest kwetsbaar is. Maar wie de nieuwe wet bestudeert moet mismoedig constateren dat van die nobele bedoelingen in de praktijk vermoedelijk weinig terecht zal komen. Weliswaar is het uitgangspunt dat de OvJ op verzoek van de verdachte inzage verschaft, maar van dat uitgangspunt blijft weinig over wanneer diezelfde OvJ van de wetgever alle ruimte krijgt om inzage te weigeren. En die ruimte krijgt de OvJ. Wanneer de verdachte vervolgens in het geweer komt, speelt de RC een […]