Recentelijk is het wetsvoorstel “minimumstraffen voor recidive bij zware misdrijven” ingediend door minister Opstelten en staatssecretaris Teeven. Onder het motto dat zwaarder straffen helpt, moet de recidivist van ernstige misdrijven worden aangepakt. Dat klinkt stoer en het zal ongetwijfeld op veel maatschappelijke bijval kunnen rekenen, maar het zal in de praktijk weinig uitmaken. Het is een vorm van window dressing, bedacht door opportunistische politici. De geijkte vragen zijn natuurlijk die of zwaarder straffen wel helpt en of de samenleving er veiliger door wordt. De antwoorden liggen voor het grijpen, al willen de politici er liever niet aan. Alleen al het feit dat iemand opnieuw in de fout gaat nadat hij eerder voor een ernstig misdrijf is veroordeeld, rechtvaardigt de vraag naar de afschrikwekkende werking van de opgelegde straf. En die straf`zal eerder ook al niet mals zijn geweest. Want ons land hoort zo langzamerhand thuis in het rijtje landen waar zware straffen worden uitgedeeld. Als Joran van der Sloot in Nederland in plaats van Peru terecht zou moeten staan, zou hij vermoedelijk een langere gevangenisstraf moeten uitzitten. Maar politici willen het volk graag anders doen geloven. Nederlandse rechters zijn soft en links en de gevangenissen zijn vier sterren hotels. […]
