Mr. W. Wedzinga

Over Strafrecht en nog veel meer

                                                        

29 juli 2011

Haatzaaien op afstand

Wat de Amsterdamse rechtbank nog eens bevestigde was dat in kwesties die de vrijheid van meningsuiting raken, voor politici andere normen gelden dan voor “gewone” burgers. Die opvatting kwam bepaald niet als een donderslag bij heldere hemel en vindt steun in jurisprudentie van het EHRM. Maar zij is op goede gronden aanvechtbaar. Want een redenering die evenzeer verdedigbaar is die welke hierop neerkomt dat in tijden waarin er sprake is van een hevige tweespalt in de samenleving,  nu juist van politici mag worden verwacht dat zij zich van hun verantwoordelijkheid bewust zijn en zich in het maatschappelijk debat zorgvuldig uitlaten. Maar dit soort nunances zijn aan Wilders en andere populisten niet besteed.  Zij moeten het hebben van de vox populi en de mainstreammedia en grossieren dus in simpele, tot de verbeelding sprekende taal. De schandalige diskwalificatie “Kopvoddentax” van Wilders is inmiddels een begrip geworden. Nog even en het staat in de Van Dale. Populisten denken zwart-wit. Ze zetten zich af tegen de globalisering, de macht van de EU en het streven naar een multiculturele samenleving.Sentimenten waarin menigeen zich zal herkennen, mijzelf incluis. Ook vertalen zij een breed gedragen gevoel dat zich tegen het politiek-bestuurlijke establishment keert. De kleine kliek die zichzelf tot stijgend ongenoegen van de burger voortdurend […]
31 mei 2011

Chipshol en de stank van corruptie

Het juridisch gevecht van de familie Poot tegen de verkwanseling van het grondgebied rond Schiphol dat zij als directeuren van Chipshol ooit hadden gekocht duurt al bijna twintig jaar en lijkt in een beslissende fase te zijn beland. De 600 hectare grond waarmee vader en zoon Poot visionaire plannen hadden werd bijna letterlijk onder hun weggetrokken door een vonnis van rechter Westenberg, die volgens een verklaring van een klokkenluidster door zijn toenmalig collega Pieter Kalbfleisch is benaderd om de rechtszaak die de op snel geld beluste gebroeders Van Andel tegen Chipshol hadden aangespannen, in goede banen te leiden. Kalbfleisch was namelijk bevriend met Harry van Andel en was ook zakelijk geïnvolveerd omdat hij president-commissaris was van Vomar Voordeelmarkt BV, een bedrijf dat twee miljoen gulden via Van Andel in het vastgoedproject investeerde. Zo gezegd, zo gedaan. De grond, die enorm in waarde was gestegen, werd snel verkocht, Van Andel was man in bonus en Chipshol werd voor vele miljoenen gedupeerd. En hoewel het vonnis van Westenberg in hoger beroep sneuvelde, was het leed al geschied. Zo werkte en werkt het rechtssysteem in Nederland, toen en nu. Er werd nog wel gemiddeld tussen Chipshol en Van Andel, maar daarmee was het […]
25 maart 2011

Wetsvoorstel minimumstraf bij recidive

  Recentelijk is het wetsvoorstel “minimumstraffen voor recidive bij zware misdrijven” ingediend door minister Opstelten en staatssecretaris Teeven. Onder het motto dat zwaarder straffen helpt, moet de recidivist van ernstige misdrijven worden aangepakt. Dat klinkt stoer en het zal ongetwijfeld op veel maatschappelijke bijval kunnen rekenen, maar het zal in de praktijk weinig uitmaken. Het is een vorm van window dressing, bedacht door opportunistische politici. De geijkte vragen zijn natuurlijk die of zwaarder straffen wel helpt en of de samenleving er veiliger door wordt. De antwoorden liggen voor het grijpen, al willen de politici er liever niet aan. Alleen al het feit dat iemand opnieuw in de fout gaat nadat hij eerder voor een ernstig misdrijf is veroordeeld, rechtvaardigt de vraag naar de afschrikwekkende werking van de opgelegde straf. En die straf`zal eerder ook al niet mals zijn geweest. Want ons land hoort zo langzamerhand thuis in het rijtje landen waar zware straffen worden uitgedeeld. Als Joran van der Sloot in Nederland in plaats van Peru terecht zou moeten staan, zou hij vermoedelijk een langere gevangenisstraf moeten uitzitten. Maar politici willen het volk graag anders doen geloven. Nederlandse rechters zijn soft en links en de gevangenissen zijn vier sterren hotels. […]