Noodweer In zijn overzichtsarrest maakt de Hoge Raad een aanvechtbaar onderscheid tussen de vereisten van proportionaliteit en subsidiariteit. Het eerste wordt ingelezen in het woord “geboden”. Het laatste vereiste komt strikt genomen het eerst aan bod. De subsidiariteit betreft volgens de Hoge Raad de “feitelijke vraag” of de verdachte zich redelijkerwijs aan de aanranding kon onttrekken en de normatieve vraag of hij zich daaraan had moeten onttrekken. De proportinaliteit gaat over de vraag of tweede of de verdediging is “geboden”, dat wil zeggen dat de wijze van verdediging niet in een onredelijke verhouding staat tot de ernst van de aanranding. Hierbij gaat het om de keuze van het verdedigingsmiddel en de wijze waarop dat is gehanteerd. Verdedigbaar is uiteraard om in die gevallen dat de rechter oordeelt dat de verdachte zich redelijkerwijs aan de aanranding kon ontdekken af te leiden dat verdediging dus niet “geboden” is. Het is maar hoe je het interpreteert. Ik ga er verder niet op in. Een beroep op noodweer werd bijna altijd verworpen met het argument dat de verdachte zich redelijkerwijs aan de aanranding kon onttrekken. En gelet op het feitelijk karakter ervan, was een beroep in cassatie nagenoeg kansloos. De motivering moest technisch gezien […]