Mr. W. Wedzinga

Over Strafrecht en nog veel meer

                                                        

26 februari 2010

Het spel en de knikkers: De schandalige veroordeling van Louis Hagemann

  Op maandag 5 maart 1984 worden aan de Argonautenlaan in Amsterdam de lijken gevonden van een moeder en haar twee jonge kinderen. De kinderen zijn gruwelijk afgeslacht en de zaak is dan ook niet bepaald onopgemerkt gebleven. Hij staat bekend als de zaak “Corina Bolhaar”, de naam van de moeder. De voor de politie meest in de het oog springende verdachte is Louis Hagemann, een bekende van Corina en een Hells Angel met een indrukwekkend strafblad, waartussen overigens vele sepots en vrijspraken zitten. Hagemann was naar eigen zeggen zondagochtend nog aan de deur geweest, maar op zijn bellen werd niet open gedaan. Hoewel Corina een turbulent liefdesleven leidde en er goede reden was en is om de gangen van meerdere verdachten na te gaan, werd het vizier al gauw op Hagemann  gericht. Twee weken na de moord werd hij gearresteerd, maar al na zes weken werd hij vrijgelaten. Hij kreeg een kennisgeving van niet verdere vervolging en daarmee leek de kous af. Totdat Peter R. de Vries zich met de zaak ging bemoeien. Dat was niet lang voor het verstrijken van de verjaringstermijn. De uitzendingen die De Vries aan de zaak wijdde, maakte heel wat tongen los, onder wie […]
5 februari 2010

Over de onvermijdelijke veroordeling van Wilders, het Liquidatieproces en de middelmaat van de media

  Meer en meer raakt de integriteit van het strafproces in de verdrukking en meer en meer wordt duidelijk dat de berichtgeving in de media op zijn zachtst gezegd te wensen overlaat. Het begon al met een tv-uitzending van Zembla over “officieren van justitie in de fout”.  Er werd een lijst met ongeveer 90 foute officieren gepresenteerd, maar het daaraan ten grondslag liggende journalistieke onderzoek rammelt aan alle kanten, waardoor het voor het Openbaar Ministerie straks prijsschieten wordt. En dat valt te betreuren, want leidt de aandacht af van het kwalijke gesjoemel dat wel degelijk op het conto van politie en justitie kan worden geschoven. Ook Vrij Nederland moest na een klacht van het Openbaar Ministerie bij de Raad voor de journalistiek bakzeil halen, o.a. omdat de bepaald niet malse kritiek op het Openbaar Ministerie was verpakt in Jip en Janneke-taal die geen recht deed aan de juridische nuances. En ook dat is betreurenswaardig. want de kritiek snijdt wel degelijk hout. Maar er kan niet vaak genoeg voor worden gewaarschuwd, dat het maken van een vertaalslag van juridische vaktaal naar voor een ieder begrijpelijk Nederlands riskant is. Zelfs als de journalisten geen groentjes in de rechtszaal zijn. Deze week stond […]