Mr. W. Wedzinga

Over Strafrecht en nog veel meer

1 maart 2010

Published by Dr. mr. W. Wedzinga at 1 maart 2010

Categories

De visie van de PVV op het terrein van strafrecht en veiligheid

Veiligheid en straffen staan bij de PVV hoog in het vaandel. Ze gaan in zekere zin zelfs hand in hand. Hoe meer en vooral hoe hoger c.q. zwaarder wordt gestraft, hoe veiliger het wordt. Dat althans is de hoop en verwachting die uit de voorstellen van de PVV spreekt. De vraag rijst wat met dit laatste wordt bedoeld. Gaat het om het gevoel van veiligheid of gaat het om het terugdringen van de criminaliteit. Vermoedelijk gaat het de PVV om beide. Zo gezien is de leidende gedachte dat straffen preventief werkt. Een gedachte waarop veel af te dingen is. Maar een wetenschappelijk discours is voor dit weblog niet geschikt en zal vermoedelijk ook geen weerklank vinden bij de aanhangers van Wilders. Die vinden het huidige strafklimaat in ons land sowieso te mild en zullen niet ontvankelijk zijn voor argumenten en nuances in een debat over de werking van straffen. Voor zover het de bedoeling is om het gevoel voor veiligheid te vergroten, is het maar zeer de vraag of hoger straffen daaraan een bijdrage kan leveren. Dat gevoel berust mijn inziens vooral op het beeld dat door de media wordt opgeroepen. Als de roep om harder en zwaarder te straffen […]

26 februari 2010

Published by Dr. mr. W. Wedzinga at 26 februari 2010

Categories

Het spel en de knikkers: De schandalige veroordeling van Louis Hagemann

Op maandag 5 maart 1984 worden aan de Argonautenlaan in Amsterdam de lijken gevonden van een moeder en haar twee jonge kinderen. De kinderen zijn gruwelijk afgeslacht en de zaak is dan ook niet bepaald onopgemerkt gebleven. Hij staat bekend als de zaak “Corina Bolhaar”, de naam van de moeder. De voor de politie meest in de het oog springende verdachte is Louis Hagemann, een bekende van Corina en een Hells Angel met een indrukwekkend strafblad, waartussen overigens vele sepots en vrijspraken zitten. Hagemann was naar eigen zeggen zondagochtend nog aan de deur geweest, maar op zijn bellen werd niet open gedaan. Hoewel Corina een turbulent liefdesleven leidde en er goede reden was en is om de gangen van meerdere verdachten na te gaan, werd het vizier al gauw op Hagemann gericht. Twee weken na de moord werd hij gearresteerd, maar al na zes weken werd hij vrijgelaten. Hij kreeg een kennisgeving van niet verdere vervolging en daarmee leek de kous af. Totdat Peter R. de Vries zich met de zaak ging bemoeien. Dat was niet lang voor het verstrijken van de verjaringstermijn. De uitzendingen die De Vries aan de zaak wijdde, maakte heel wat tongen los, onder wie […]

11 februari 2010

Published by Dr. mr. W. Wedzinga at 11 februari 2010

Categories

Het Openbaar Ministerie ten voeten uit

Gisteren diende het hoger beroep tegen mij bij het Hof Arnhem. De zitting begon om 10.30 uur en eindigde omstreeks 15.30. Van 12.45 uur tot 13.30 uur was er gelegenheid om wat te eten. Er stond een geharnaste Advocaat-Generaal, mevrouw Gonzales. Naar verluidt een crime fighter uit het tijdperk Van Traa en inmiddels wat milder geworden. Van dat laatste was weinig te merken. Haar requisitoir stond op papier en er werd naar mijn stellige indruk geen millimeter vanaf geweken. Dat doet de vraag rijzen wat de zin is van een zitting. Zeker als er geen inhoudelijk debat plaatsvindt naar aanleiding van verweren en excepties van de kant van mijn advocaat, mr. Plasman, en mij. In plaats daarvan volgt de standaardzin van vele leden van het Openbaar Ministerie: “ik persisteer”. Jammer en ook wel zwak vind ik. Vond ik vroeger ook, toen ik als raadsheer aan de andere kant van de tafel zat. Er zou eigenlijk straf op moeten staan, bijv. dat als er een zinnig verweer wordt gevoerd van de zijde van de verdediging en het Openbaar Ministerie zelfs het begin van een antwoord schuldig blijft, dat verweer of de aan dat verweer ten grondslag liggende feiten, door de rechter als vaststaand […]

5 februari 2010

Published by Dr. mr. W. Wedzinga at 5 februari 2010

Categories

Over de onvermijdelijke veroordeling van Wilders, het Liquidatieproces en de middelmaat van de media

Meer en meer raakt de integriteit van het strafproces in de verdrukking en meer en meer wordt duidelijk dat de berichtgeving in de media op zijn zachtst gezegd te wensen overlaat. Het begon al met een tv-uitzending van Zembla over “officieren van justitie in de fout”. Er werd een lijst met ongeveer 90 foute officieren gepresenteerd, maar het daaraan ten grondslag liggende journalistieke onderzoek rammelt aan alle kanten, waardoor het voor het Openbaar Ministerie straks prijsschieten wordt. En dat valt te betreuren, want leidt de aandacht af van het kwalijke gesjoemel dat wel degelijk op het conto van politie en justitie kan worden geschoven. Ook Vrij Nederland moest na een klacht van het Openbaar Ministerie bij de Raad voor de journalistiek bakzeil halen, o.a. omdat de bepaald niet malse kritiek op het Openbaar Ministerie was verpakt in Jip en Janneke-taal die geen recht deed aan de juridische nuances. En ook dat is betreurenswaardig. want de kritiek snijdt wel degelijk hout. Maar er kan niet vaak genoeg voor worden gewaarschuwd, dat het maken van een vertaalslag van juridische vaktaal naar voor een ieder begrijpelijk Nederlands riskant is. Zelfs als de journalisten geen groentjes in de rechtszaal zijn. Deze week stond […]