Herkenbaar en ook niet. Het eerste omdat het ook in Nederland voorkomt dat officieren van justitie bewijs achterhouden om een veroordeling rond te krijgen. En dat is maar een van de manieren waarop een officier van justitie zich soms procedureel misdraagt, onder het motto: het doel heiligt de middelen. Al gauw valt dan het woord: “tunnelvisie”. Niet herkenbaar omdat ik mij niet kan heugen dat er een Nederlandse officier van justitie is die voor dergelijk strafprocessueel wangedrag is vervolgd laat staan veroordeeld. Ook in de V.S. komt dat zelden voor. Maar het komt voor en het komt steeds vaker voor. Zo werd in 2015 een prosecutor in Texas beschuldigd omdat hij willens en wetens ontlastend bewijs zou hebben achtergehouden in een “capital case”, waarin een vader in 1991 tot de doodstraf werd veroordeeld omdat hij schuldig werd bevonden aan de moord op zijn drie dochtertjes die bij een woningbrand om het leven kwamen. De man werd in 2004 geëxecuteerd. Of de prosecutor, die later rechter werd, opzettelijk ontlastend bewijs had achtergehouden is nooit duidelijk geworden. Maar er waren voldoende aanwijzingen om de beschuldiging te rechtvaardigen. In de documentaire “Incendiary: The Willingham case” wordt de complexe zaak uitvoerig belicht. In 2013 […]

Door: Dr. R. van der Noort in het blad “Jalta” d.d. 15 april, 2016 Het is heel normaal: Nederlanders die wat bereikt hebben genadeloos neersabelen. Daarnaast is het normaal om getalenteerde veroordeelde mensen voor altijd af te schrijven. Om dit tegen te gaan vandaag deel 4 in de serie: Wicher Wedzinga, veroordeelde rechter. Tien jaar later heeft Wicher zijn leven weer op de rit. En wat kunnen wij van hem leren over deze periode? En wat is zijn visie op actuele juridische thema’s? Er zijn van die stereotypische zaken in het leven. Een economische faculteit die failliet is, een ziekenhuis met een hoog ziekteverzuim en een autohandelaar die met de fiets naar zijn werk komt. De winnaar in deze categorie is zonder enige twijfel Wicher. De geboren en getogen Groninger was namelijk docent strafrecht aan de Rijksuniversiteit Groningen en universitair hoofddocent aan de Universiteit van Amsterdam. In 1994 werd hij rechter-plaatsvervanger in de rechtbank Leeuwarden. Vanaf 2000 was hij voltijds raadsheer in het gerechtshof Leeuwarden. En gerenommeerd persoon in de rechterlijke macht, tot die ene avond. Het gevolg: een veroordeling door de rechtbank Zwolle-Lelystad wegens mishandeling van een vriendin uit Oekraïne. Van strafrechter naar veroordeelde door het strafrecht. “Ik ben […]