Daderschap (fysiek en functioneel), deelneming en medeplichtigheid Het Wetboek van strafrecht kent daders en medeplichtigen. Tot de daders worden de plegers, medeplegers, doen plegers en uitlokkers gerekend. al dan niet in functionele verpakking. De medeplichtige is kennelijk een bijzondere, afgescheiden categorie. Dat komt tot uitdrukking in de accessoiriteit van de kwalificatie en in het strafmaximum, waarbij ook het opzetvereiste een mitigerende rol speelt. Daardoor kan de kwalificatie van de medeplichtige, die die van de pleger volgt, niet aansluiten op het strafmaximum. Maar de verschillen tussen vooral medeplegen en medeplichtigheid zijn in de loop der jaren vervaagd, terwijl de wetgever daarin nimmer aanleiding heeft gezien de consequenties meer op het daderschap af te stemmen. Daar is wel verschillende keren een lans voor gebroken. Maar vooralsnog toont de wetgever zich doof voor dergelijke geluiden. En zeker in deze tijd is de focus van de wetgever meer dan ooit gericht op instrumentaliteit, strafrechtshandhaving, bezuiniging en de opwaardering van de rechtspositie van het slachtoffer in het strafproces. Omdat die verschillen zo zijn vervaagd en ook omdat het functionele daderschap een enorme opmars heeft gemaakt, zijn sommige deelnemingsvormen exotische uitzonderingen geworden. Doen plegen is daarvan het beste voorbeeld. Maar ook medeplichtigheid heeft in veel gevallen plaats moeten maken voor het medeplegen […]
