De wereld van Leo van der Weele

Kortgeleden is een nieuw boek van de Groningse schrijver Leo van der Weele verschenen. En wie zich het oeuvre van deze schrijver eigen heeft gemaakt, zal het niet verbazen dat de novelle zich grotendeels in de microkosmos van de huiselijke omgeving afspeelt en dat zich binnen die glazen stolp in een mum van tijd stormachtige relationele ontwikkelingen ontvouwen tussen de mannen en de vrouwen, terwijl de hoofdrolspelers ondertussen van gedachten wisselen over soms actuele, soms historische onderwerpen. In dit boek passeren de jappenkampen, de Bersiap, de politionele acties, het strafrecht, statistisch onderzoek, het onderwijs, de wiskunde en de thuiszorg de revue.

Het zijn onderwerpen die vooral iets zeggen over de schrijver. Van der Weele wil een boodschap overbrengen en in ieder geval de lezer tot nadenken aanzetten. De onderwerpen waarover wordt gediscussieerd (al is dat een groot woord omdat er doorgaans weinig tot geen verschil van mening bestaat) hebben in het leven van de schrijver een prominente rol gespeeld en spelen dat in essentie nog steeds. En het is duidelijk dat hij die thema’s onder de aandacht van de lezer wil brengen.

Het verhaal laat zich als volgt samenvatten. Twee mannen, rechter Koos en statisticus Rob, en een vrouw, wiskundedocent Karin, zijn op bezoek in de provincie Groningen en worden door de hevige sneeuwval overvallen. Zij vinden onderdak bij thuiszorgster Lieke en vertellen elkaar tijdens het spelen van Monopoly hun levensgeschiedenis. Een mooi huiselijk plaatje dat herinneringen oproept aan de nostalgische tekeningen van Anton Pieck. Omdat de sneeuwval het viertal een paar dagen aan huis kluistert, moet er ook geslapen worden en in een mum van tijd hebben Koos en de nogal wulpse Karin een vorm van intimiteit ontwikkeld, terwijl ook Rob en Lieke al gauw op meer dan vertrouwelijke voet met elkaar omgaan. Die intimiteit overstijgt het niveau van oppervlakkige seksuele omgang. Wat opvalt is dat ze elkaar over en weer soms de meest intieme levenservaringen vertellen.

Uiteraard zal ik niet verklappen hoe deze korte wintertijd eindigt. Blijven Koos en Karin bij elkaar en volgen ze, zoals voorheen, hun eigen levenspad? En komt aan de innige band tussen Rob en Lieke een abrupt einde of zit er meer in het verschiet? Zoals ik me ook op de vlakte houd over de onderwerpen waarover wordt gesproken. Het is nu juist de bedoeling dat de lezer er zelf over nadenkt. En de thema’s zijn van dien aard dat een intellectuele excursie ook zeer de moeite waard is.

Leo van der Weele heeft in korte tijd een meer of minder samenhangend oeuvre geschreven. Een oeuvre waarin hij openbaart wat hij op zijn levenspad is tegengekomen en probeert de huidige en toekomstige generaties te prikkelen tot nadenken. Zo gezien vormen zijn boeken een manifest tegen oppervlakkigheid. Het valt te hopen dat ook jonge lezers zich hierdoor aangesproken voelen.

Copyright2020@Wedzinga