De sopranos van de DSB

Gerrit Zalm ligt zwaar onder vuur. De voormalige minister van Financiën en huidige topman van ABN AMRO zou in de periode dat hij lid was van de Raad van Bestuur van de DSB, de malafide verkooppraktijken van die bank hebben verdedigd. De bewijslast tegen Zalm stapelt zich op en nadat kamerlid Jolande Sap van Groen Links op donderdag nog de wind van voren had gekregen van CDA, VVD en D’66 omdat zij het waagde de “houdbaarheidsdatum” van Zalm aan de orde te stellen, lijkt het er op dat het politieke tij zich tegen Zalm gaat keren. En als het inderdaad waar dat Zalm de woekerpraktijken van de DSB billijkte, is er ook alle reden om hem te lozen. Het wrange is alleen dat het in het hypocriete Nederland daarbij vermoedelijk zal blijven. Want Zalm behoort tot de politiek-bestuurlijke elite. Evenals zijn broeders in het kwaad Nijpels en Linschoten. Een bonus zal er niet meer inzitten, maar binnen een half jaar, als de commotie is weggeëbd, zullen de drie brokkenpiloten ergens wel weer een mooie bestuursfunctie krijgen. Hun vrienden- en kennissenkring staat daar garant voor. 

Zouden de drie sopranos daartoe niet behoren, dan zouden zij er met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid minder genadig vanaf komen. Er is namelijk alle reden om de DBS-bank en een ieder die binnen die bank een dragende verantwoordelijkheid heeft gehad voor de financiële woekerpraktijken te onderwerpen aan een strafrechtelijk onderzoek wegens oplichting en het deelnemen aan een criminele organisatie.

Voormalige werknemers van de DSB hebben immers verklaard dat “liegen” tot de bedrijfspolitiek behoorde en als kan worden aangetoond dat klanten leningen hebben afgesloten, zonder dat duidelijk werd gemaakt dat er allerlei overbodige polissen aan die lening waren gekoppeld, kan dat oplichting opleveren. Het gegeven dat dergelijke praktijken  tot de core business van de DSB behoorde, maakt die bank bovendien al gauw tot zoiets als een criminele organisatie. Juridisch zou er weinig op tegen zijn om een strafrechtelijk onderzoek op die leest te schoeien, ware het niet dat dan ook andere banken onder de loep moeten worden genomen. En dat zou er wel eens toe kunnen leiden dat het enigszins kunstmatig tot stand gekomen cellenoverschot omslaat in een cellentekort, omdat een reeks bankiers, notarissen en bestuurders achter slot en grendel belanden. En daar is de gevangenis natuurlijk niet voor bedoeld.

Het zou wel een fraai gezicht zijn. Zalm samen met Nijpels op een cel en de hele politieke en bestuurlijke santekraam op een speciale afdeling omdat er groot gevaar is dat zij door hun medegedetineerden worden afgetuigd. Ook alle politieambtenaren die processen-verbaal van verhoor en tapverslagen hebben vervalst en officieren van justitie die welbewust ontlastend bewijs hebben verdonkeremaand, zouden op die afdeling moeten worden ondergebracht. Want als we in het kader van de rechtsgelijkheid toch met een grote schoonmaakactie bezig zijn, moeten we het ook grondig doen. Als de nieuwe lichting criminelen pech hebben krijgen ze à raison van 450 euro een Pro Justitia-rapport voor de kiezen, waarin een psychiater die een kwartier met ze heeft gepraat, ze als psychopaat wegzet. Verlof zit er ook al niet in, omdat de gevangenisdirecteur dan op een opstand van de andere gedetineerden kan rekenen. En tot overmaat van ramp lopen ze het risico door een ambtenaar op het ministerie van Justitie levenslang te krijgen, door ze op een long stay-afdeling te plaatsen. Geen behandeling, geen sex, geen toekomst. Eigenlijk alles waar ze al die jaren in de politiek voor hebben gepleit, zonder het zelf te beseffen.

Maar in de democratische rechtsstaat Nederland heerst geen afrekencultuur en komen de sopranos en hun geestverwanten er met een sisser vanaf. Een dergelijke rechtsongelijkheid wringt en draagt bij tot het grimmige klimaat dat Nederland zo langzamerhand lijkt te kenmerken. Een klimaat waarin de burger steeds verder vervreemd van de bureaucratische, klantonvriendelijke, paternalistische en regentesk opererende overheid, die als een soort Big Brother de burger van de wieg tot het graf in de gaten houdt. De burger die is verstrikt in een dicht netwerk van regelgeving en lijdzaam moet toezien hoe incompetente ambtenaren en bestuurders de meest onbegrijpelijke beslissingen nemen en zelf de regels en uitspraken van bestuursrechters aan hun laars lappen. Het recht is kennelijk niet voor een ieder geschreven en het strafrecht al helemaal niet.  Nog niet!

copyright2009@wedzinga