Inleiding: Natalee Holloway en Stephany Flores
De onopgeloste verdwijning van Natalee Holloway in 2005 heeft mij altijd bezig gehouden. Hoewel ik jurist ben en de zaak technisch-juridisch weinig boeit, was ik al tijdens mijn studie geïntrigeerd door dit soort zaken. Die interesse deelde ik met een goede vriend, medestudent en later collega aan de RUG, die nu raadsheer is in de HR. Zo heb ik ooit het originele dossier in de zaak “Blonde Dolly” bestudeerd. Een onopgeloste moordzaak op een prostitutee uit 1959 die nog steeds veel trekken heeft van een politieke doofpotaffaire.
Later raakte ik geboeid door de verdwijning van het Amerikaanse meisje Natalee Holloway. Een meisje dat op een klein eiland als Aruba in de nacht van 30 op 31 mei 2005 in een mum van tijd spoorloos verdween. Het wilde er bij mij niet in dat zoiets onopgelost bleef. Ik begon er over te schrijven en mijn interesse nam toe nadat ik Sandro Monteblanco, de advocaat van Joran van der Sloot in de moord op Stephany Flores, bijstond. Die bijstand dwong mij ook tot beperkingen. Want er waren redenen om bij het bestuderen van de brute moord op de Peruaanse stil te staan bij de mysterieuze verdwijning van Natalee Holloway.
Die zaak leek lange tijd op een dood spoor te zijn beland. Maar wellicht gloort er enig licht aan het einde van de tunnel. “Out of the blue” verschijnt opeens een ooggetuige op het toneel die zegt te weten waar Natalee Holloway ligt begraven. Zijn naam: Jurriën de Jong, een 59-jarige Amsterdammer. Mij was de naam van die getuige al vanaf ongeveer 2008 bekend, maar ik kon er om mij moverende redenen niets over zeggen. Het lijkt nu tijd zijn verklaring kritisch tegen het licht te houden. Wordt de verdwijning van Natalee Holloway na bijna 10 jaar dan eindelijk opgelost? Waar zijn haar stoffelijke resten te vinden? Is er sprake van een misdrijf? Is het meisje vermoord? Zo ja, door wie?
De verklaring(en) van Jurriën de Jong
Het AD kwam met de primeur. Althans zo lijkt het. Een nieuwe getuige in de zaak Natalee Holloway, zo heette het. Jurriën Auke de Jong claimde dat hij had gezien dat Natalee Holloway door Joran van der Sloot was begraven onder de betonnen vloer van het Marriott Aruba Surf Club Hotel. Op een steenworp afstand van het Holiday Inn, waar het meisje met haar klasgenoten verbleef. Ze zou zijn begraven in de kruipruimte van het trappenhuis. De Jong bevond zich in de nacht van 30 mei 2005 op het verlaten en afgesloten bouwterrein, waar een nieuw complex van het Marriott hotel in aanbouw was. Hij hield zich daar naar eigen zeggen op “in verband met drugsgerelateerde activiteiten” en dat is niet iets waarmee je te koop loopt. Vandaar, zo zegt De Jong in het AD, dat hij pas nu met zijn verklaring naar buiten komt. De logica daarvan ontgaat me ten enenmale. Bovendien is het een pertinente leugen, in die zin dat hij al veel eerder aan de bel trok.
De verklaring van De Jong is gedetailleerd. Volgens het AD zegt hij opeens stemmen te hebben gehoord en hoorde hij dat het hek van het terrein werd geopend. Een jongen en een meisje, die hij later herkent als Joran van der Sloot en Natalee Holloway, lopen het terrein op. De Jong houdt zich schuil: “Ik zie hoe Joran achter Natalee aan rent. Ze gaan naar een klein gebouwtje in aanbouw. De onderste trap ontbreekt, dus ze moeten naar de overloop klimmen. Wat zich daarna afspeelt, is onduidelijk. Maar iets moet verkeerd zijn gegaan, want enige tijd later komt Joran met Natalee in zijn armen naar buiten. Hij legt haar neer, springt naar beneden en trekt haar op zijn schouder. Vervolgens werpt hij haar lichaam op de grond”.
Dan ziet hij hoe Joran het lichaam verstopt onder het gebouwtje in aanbouw: ”Hij graaft zich een toegang tot de kruipruimte en trekt Natalee naar binnen. Na ongeveer een minuut komt hij weer tevoorschijn, maakt de opening met zand dicht en loopt naar de toegangspoort terug”.
Aldus het AD. Uit deze verklaring valt niet onomstotelijk op te maken dat Natalee Holloway is vermoord door Joran van der Sloot. Het zou goed kunnen dat, zoals velen denken, het meisje door Joran in een uitgaansgelegenheid (Carlos & Charlies) is gedrogeerd en mogelijk daarna het bewustzijn is verloren en om het leven is gekomen. Daar staat tegenover dat niet onmiddellijk is in te zien hoe een zwaar gedrogeerd meisje in staat is om over een bouwterrein te rennen. Gesteld al, dat de verklaring van De Jong op waarheid berust. Het meisje had namelijk de hele dag door veel alcohol gedronken en er was mogelijk vlak voor haar verdwijning een verdovend middel in haar drankje gedaan. En waarom zou zij rennen? Was zij bang dat Joran haar zou verkrachten? Of dat hij haar anderszins iets zou aandoen? Zaten er meer mensen achter haar aan?
Los daarvan is onduidelijk of de verklaring van De Jong “op eigen wetenschap” berust. Is de verklaring niet te speculatief en dus juridisch onbruikbaar? Het was nacht en de vraag is hoe goed het zicht was, hoe groot de afstand was tussen enerzijds De Jong en anderzijds Natalee Holloway en Joran van der Sloot. Wie opende het hek van het terrein en als dat met behulp van een sleutel gebeurde, wie had die sleutel en hoe kwam hij of zij er aan? Bevond De Jong zich op een zodanige plaats dat hij goed kon waarnemen wat er in en rondom de kruipruimte gebeurde? Was hij op dat moment onder invloed van drugs? En was die invloed dusdanig dat het zijn waarnemingsvermogen beinvloedde? In ieder geval kan uit de verklaring worden afgeleid dat De Jong niet (goed) kon zien wat zich in het in aanbouw zijnde gebouwtje afspeede. Overigens roept ook de gang van zaken die De Jong schetst allerlei vragen op. Wie zich op basis daarvan een beeld probeert te vormen van hetgeen er gebeurde, zal op zijn minst een paar keer de wenkbrauwen fronsen.
Dave Holloway en zijn onderzoeksteam
De bewering van De Jong dat hij pas nu met zijn verhaal naar buiten komt omdat hij zich in verband met “drugsgerelateerde activiteiten” op het bouwterrein bevond, is op zijn zachtst gezegd misleidend. De Jong loopt al vanaf 2008 – oneerbiedig gezegd – te leuren met zijn verhaal, zij het dat hij in diverse hoedanigheden verschillende versies probeert te slijten. In zijn contacten met Dave Holloway, de vader van Natalee, en het onderzoeksteam dat de vader van Natalee had gevormd, deed hij zich voor als een soort paragnost en gebruikte hij niet zijn eigen naam, maar noemde zich “Justin”. Hij proclameerde zoiets als een “remote viewer” te zijn en had contact met Jan Berlijn, een paragnost die zich ook bemoeide met de vermissing van Holloway.
Dave Holloway omringde zich met een kleine kring van vertrouwelingen. Een van hen zegt dat hij vernam van een interview met De Jong op radio Veronica (programma Weekend Rick) – De Jong profileerde zich dus ook op de radio – en dat hij vervolgens contact opnam met de vader van Natalee. Die speelde de bal eerst terug naar zijn onderzoeker.
“Anyway I did contact Justin at the suggestion of Dave. I felt he was very rude and I may have been at the time too!. He told me he was like a remote viewer. Anyway he had a test for me based on the case before he would talk to me. Each question he gave I could have wrote a book on. I felt he was reading the american blogs and gathering his own info and knew about 1/2 of the individual things he asked about. He did mention something about a key found on Deepak that supposedly was for the Marriott. He is very persistent. Definetly spent a lot of effort writing the Marriott, Aruban Authorities and others. But at the time the way he acted and claiming he was psychic. I wanted no part of this guy and thought he was not credible”.
Die laatste kwalificatie werd gedeeld door de vader van Natalee. Vermoedelijk mede omdat “Justin” destijds ook nog eens vaag bleef in zijn beschrijvingen. Het maakte hem in de ogen van Dave Holloway op den duur niet “credible”. Dave Holloway, die de publiciteit wat schuwde maar veel onderzoek heeft verricht, had zijn buik vol van alle fantasten die liederlijke onzin opdisten en De Jong werd afgeserveerd.
De publicatie in Diario en de moord op Stephany Flores
Ook in 2010 deed De Jong van zich spreken. In 2010 had De Jong een ingezonden brief gestuurd naar de Arubaanse krant Diario. Dat blad publiceerde de brief op 12 juni 2010: (zie hieronder de enigszins verkorte weergave; sommige passages heb ik geaccentueerd door ze vet te drukken):
“Bon Dia,
De zoektocht naar het lichaam van Natalee Holloway wordt gekenmerkt door één belangrijk gegeven: de dode hoek!
Er is teveel en telang naar de bizare en wrede leugens van Joran geluisterd en het lijkt wel of niemand het gezonde, nuchtere verstand heeft gebruikt. Terwijl er allerlei ingewikkelde scenario’s werden bedacht, is de oplossing van dit mysterie zó simpel en al die jaren lag haar stoffelijk overschot letterlijk en figuurlijk vlak onder jullie neuzen.
Zoals ik destijds vlak na de uitzending van Peter R. de Vries aan hem en aan twee rechercheurs te Almere verklaarde was Jorans “bekentenis” één grote afleidingsmanoeuvre en speelden Joran en Patrick onder één hoedje.
In de maanden maart en april 2008 had ik geregeld telefonisch contact met de ouders van Natalee, vooral met Dave Holloway, aangezien hij zich bezig had gehouden met de werkelijke zoektochten op Aruba.
Toen hij mij vertelde over een nare stank die voor ongeveer twee weken rond het bouw-terrein van het Marriott hing, was dit voor mij de reden om dit verder te onderzoeken.
Ik nam contact op met dr.Jantz van de “Body Farm” te Knoxville en gaf hem de nodige gegevens die nodig zijn om de tijd waarin haar lichaam was verteerd vast te kunnen stellen.
Ik gaf hem de dag en nachttemperatuur van Aruba in Juni, haar lichaamsgewicht, dat ze badkleding aan had, ergens was weggestopt, maar niet was begraven! Het is ‘n belangrijk, druk bezet persoon en ik slechts een “nobody”, maar toch gaf hij me de dag daarop zijn conclusie: ongeveer twee weken! Dát was voor mij de aanleiding om dieper in deze zaak te gaan graven en gaandeweg kwamen er meer bevestigingen van mijn theorie.
Ironisch genoeg is het Joran zelf die in zijn boek mij twee héle belangrijke aanwijzingen heeft gegeven! Onder punt 4 bij het overzichtskaartje van Aruba staat namelijk: “Het Marriott hotel waar Natalee logeerde” (!) terwijl iedereen weet dat zij in de Holiday Inn verbleef. En op blz. 50 , hoofdstuk “Vriendinnen” noemt hij ene Jillian, waar hij anderhalf jaar verkering mee heeft gehad en dat zij de dochter is van iemand betrokken bij de bouw van het Marriott.
De vader van Natalee schreef over een sleutel gevonden in de wagen van Deepak, die beweerde dat deze van zijn moeder was, maar voordat dat kon worden nagetrokken verloor ‘n politieagent de sleutel en vergat iedereen daarna het bestaan ervan. Het was voor mij nu zo klaar als ‘n klontje hoe de vork in de steel zat en daarom verzocht ik medio Mei 2008 hoofdofficier Mos om actie te ondernemen en ‘n onderzoek te starten op het voormalige bouwterrein van de Marriott Aruba Surf Club. Maar wat schetst mijn verbazing toen hij beweerde dat hij mijn opgestuurde mail, inhoudende mijn volledige theorie, met tekeningen en al, niet kon openen, omdat het ‘n PDF-document betrof !?
Aangezien hij voor het verkrijgen van ‘n huiszoekingsbevel met ‘n goed onderbouwd verhaal bij de rechter commisaris moet aankloppen, en hij deze dus niet had, was zijn voorstel om het Marriott te verzoeken om op basis van vrijwilligheid mee te werken aan het onderzoek. Dezelfde dag nog had ik de manager van het Marriott aan de lijn en ondanks mijn verzekering dat de hele inkijkoperatie uiterst discreet zou verlopen en er ‘n minieme schade aan het hotel zou worden toegebracht, stelde hij zich keihard op en kreeg ik nul op het rekest. Ook mijn verzoek aan de heer Mos om kopieën van de bouwtekeningen werden niet gehonoreerd, er was totaal geen begrip en medewerking.
Mijn teleurstelling was groot, maar omdat ik niet snel opgeef besloot ik het toen op mijn manier te doen en vijtien maanden later bezocht ik eind Augustus 2009 Aruba en ging direct langs bij de D.O.W. om foto’s van de bouwtekeningen van het Marriott te maken. Met duiken kreeg ik echter last van ‘n geperforeerde trommelvlies en was daarom te ziek en pas terug in Nederland kon ik deze tekeningen rustig onderzoeken en op 7 September 2009 meende ik voor negentig procent zeker te weten waar het stoffelijk overschot van Natalee lag verstopt.
Nu klinkt dit behoorlijk aanmatigend, dus laat ik daarom eerst de feiten op ‘n rijtje zetten, met daarna mijn theorie en dan kunt u voor uzelf uitmaken of deze werkelijk hout snijdt of dat ik één grote fantast ben.
FEITEN
Joran had last van gedragsstoornissen (woede-uitbarstingen, stelen, drank en gokken) en liep daarvoor bij ‘n psychiater.
Hij had ‘n site opgericht die aanzette tot geweld en verkrachting, die overigens pal na de verdwijning van Natalee snel werd opgeheven.
Toen Joran en Natalee waren afgezet heeft niemand ze daarna nog samen gezien, wat vreemd is, want vanwege ‘n festival waren er in de vroege uren meer mensen op het strand aanwezig dan normaal. De radar heeft die bewuste nacht géén enkele maritieme activiteit vastgesteld. Joran heeft noch de politie, noch de ambulance gebeld. Hij had net na haar verdwijning krassen op zijn gezicht. Zijn schoenen waren spoorloos verdwenen.
Toen hij in de vroege ochtend thuiskwam bezocht hij nog even ‘n porno-site, ondanks het feit dat hij dezelfde dag ‘n examen had. Al de door Joran aangewezen medeplichtigen ontkenden in alle toonaarden.
Joran had 1.5 jaar verkering met de dochter van iemand die betrokken was bij de bouw van het Marriott.
Er was ‘n sleutel gevonden in de wagen van Deepak, die later echter werd verloren .
Vlak na haar vermissing verschenen er op de site van “scared monkeys” berichten van ene Shango, met allerlei cryptische tekst en één daarvan luidde:
” Why did his Lordship not bring the key found in the car “
Er hing gedurende twee weken ‘n vieze stank rond het bouwterrein van het Marriott Aruba Surf Club.
Er is daar nooit gezocht, omdat er s’nachts ’n slot op het hek zat.
Dave Holloway vertelde mij dat er overdag een “short-cut” was tussen het parkeerterrein van het Marriott en de Holiday Inn.
Joran zegt in de “geheime”opname van Peter R. de Vries twee opmerkelijke dingen:
”als zij haar vinden ben ik de lul” wat zelfs Patrick bevreemt , want hij reageert met de opmerking: “Ze is toch helemaal vergaan” en inderdaad: de zee wist veel, zo niet alle sporen uit en iets later staart hij stoned voor zich uit en zegt hij: ” Ze zullen haar nooit meer vinden……….denk ik “
Hij heeft zijn eigen hond met ‘n “paint-ballgun” afgemaakt. Rond het Marriott werden destijds veel honden-kadavers gevonden.
Zonder hulp kan iemand ‘n lijk maximaal tweehonderd meter versjouwen.
Ondanks intensieve zoektochten op zee met sonar, op het land met honden en prikstokken, in de grotten, de kalkovens, leegpompen van meertjes en luchtfoto’s van F-16′s bleef Natalee al die jaren onvindbaar.
Zoals het ‘n goed rechercheur betaamt maakte ik natuurlijk ook speculaties en verplaatste ik me in de positie van Joran.
Hier dan mijn theorie wat er zich die bewuste nacht op 30 Mei 2005 heeft afgespeeld:
Joran heeft zijn oog op Natalee laten vallen, maar het is niet de standaard verliefde puber die vlinders in zijn buik voelt. Nee, hij is van het slag dat eigenlijk geen normaal contact met vrouwen kan onderhouden en alleen maar uit is op seks en feitelijk kan hij geen meisje versieren, omdat de meeste voorvoelen dat hij niet helemaal spoort.
Hij heeft met Natalee in Carlos’n Charlie’s afgesproken en voert haar langzaam dronken, zodat zij later, als hij de kans krijgt om toe te slaan, niet op haar hoede is. Rond sluitingstijd liep Carlos’n Charlie’s leeg en zocht iedereen vervoer naar hun hotels. Joran scheidde Natalee van haar groep en stelde voor om een taxi te nemen. Omdat de taxi’s op Aruba er allemaal verschillend uitzien, was het een makkie om haar achterin de wagen van Deepak te krijgen.
Ze reden naar het California Lighthouse, Natalee wilde haaien zien, maar daar stopten ze niet voor en uiteindelijk reden ze weer terug en bij het parkeerterrein van het Marriott werden Joran en Natalee afgezet. Joran stelde voor ‘n “short-cut” te nemen, liep naar het hek rond het bouwterrein en openende deze….met ’n sleutel (!)
Rechts van hen staat het Marriott Aruba Surf Club fase 3, dat qua constructie al af is en enkel nog moet worden afgewerkt en links staat een rij containers. Joran stelt voor om sterren te gaan kijken en op Natalee’s opmerking dat er al een dak op het hotel rechts zit, wijst hij vervolgens naar ‘n gebouwtje helemaal aan het eind van het bouwterrein.
Als je de bouwtekening van het hotel over de Google Earth satellietfoto van 22 juni 2005 legt, zal je vaststellen dat dit gebouwtje het begin is van het nood-trappenhuis # 3 van “the Spyglass Tower”. Ze lopen naar binnen, klauteren op de overloop, gaan via de trap naar de eerste verdieping en stappen in een “halve “kamer, wat later de ruimte achter de liften zou worden. Ze gaan op de grond liggen en staren samen verliefd naar de prachtige sterrenhemel en alles is mooi en vredig.
Maar de ware aard van iemand komt pas dan naar boven als er geen getuigen bij zijn, want uit het niets is daar die vreselijke verandering, het is een beest, want plotseling verkracht Joran Natalee bruut en breekt daarna haar nek! Hij neemt haar vervolgens in zijn armen en loopt de trap af en legt haar op de overloop. Hij springt naar beneden, trekt haar van de overloop in een brandweergreep en smakt haar met een draai op de grond. Vervolgens duwt hij het zand bij de kruipruimte weg en trekt hij Natalee aan haar voeten naar binnen. Hij kruipt naar het uiteinde van de ruimte en propt met zand de kier dicht. Zijn schoenen, waar bloed op zit, trapt hij uit en laat deze ter plekke achter. Hij wurmt zich weer naar buiten en ook hier maakt hij daarna de kier met zand dicht en loopt daarna lachend, blootsvoets de nacht in.
Ik heb deze informatie aan de Diario doorgespeeld, omdat ik gewoon vind dat de Arubanen hierop recht hebben! Door die geestezieke Joran én die achtelijke boycot daarna, als dank voor al jullie hulp, heeft het hele eiland namelijk onnodig en onterecht veel schade geleden.
Omdat ik door het O.M. niet serieus wordt genomen en zij mijn aangeboden kennis en diensten niet weten te waarderen, laat ik hierbij het Arubaanse volk oordelen over de geloofwaardigheid van mijn theorie.
Hopelijk kan met deze tip dit zwarte hoofdstuk eindelijk worden afgesloten en is Aruba weer écht One Happy Island!
Jurriën de Jong
Hulanda”
De brief van De Jong is deels, zoals hij zelf ook zegt, speculatief. Er komen elementen in voor die sterk doen denken aan de brute wijze waarop Stephany Flores werd vermoord. Het lijkt mij sterk dat dit toevallig is. Het Peruaanse meisje werd op 30 mei 2010 vermoord en de zaak stond op het moment dat de ingezonden brief werd verstuurd volop in de belangstelling!! Mijn vaste overtuiging is dan ook dat De Jong zich heeft laten “inspireren” door de gewelddadige moord op Flores. Dat hoeft niet te betekenen dat hij liegt over de gebeurtenissen op 30 mei 2005. Maar zijn verklaring wordt er bepaald niet geloofwaardiger op.
Voor een deel bevat de verklaring informatie die op tal van internetsites was te vinden. In het meer feitelijk gedeelte beweert De Jong dat Natalee zwemkleding droeg. In het recente interview met het AD maakt hij daarvan geen melding. Ik vind dat toch opvallend. Wanneer Natalee zwemkleding droeg, ligt het voor de hand te denken dat ze op het strand was geweest of in ieder geval van plan was om daar naar toe te gaan. Dat lijkt wat moeilijk te rijmen met het verhaal van een meisje dat zich in zwemkleding en kennelijk (aanvankelijk) vrijwillig naar een afgelegen bouwterrein begeeft. Waarom ging Natalee trouwens met Joran naar dat bouwterrein om vervolgens de benen te nemen? Gebeurde er iets onverwachts?
De Arubaanse justitie
Niet lang voordat hij met het AD in zee gaat, stapt De Jong naar de Arubaanse justitie. Hoofdofficier Blanken gaat in 2013 ruim 1 uur in gesprek met Jurriën de Jong, maar ziet nog steeds geen reden voor een onderzoek. De hoofdofficier noemt het verhaal op onderdelen “ongeloofwaardig”. De huidige hoofdofficier Eric Olthof legt uit: ”Op een klein eiland als Aruba is niet voldoende capaciteit om iedere aanwijzing na te gaan. De betrouwbaarheid van tips wordt in rap tempo gemeten. Zo waren de stank rondom de bouwplaats en de door De Jong beschreven lengte van Joran en Natalee elementen in de verklaring die door de hoofdofficier onaannemelijk werden geacht”.
De Jong maakt zich nog steeds kwaad over de afwijzing: ”Wat ik echt ongeloofwaardig vind, is dat je een tip afwijst omdat de ooggetuige zich met 5 centimeter vergist in het lengteverschil tussen Natalee en Joran. Het gebeurde allemaal erg snel en het was nacht”. Nog afgezien van het feit dat de afwijzing niet berustte op een gering taxatieverschil in lengte, kan ik goed begrijpen dat het OM niet veel waarde toekent aan de verklaring van iemand die ook zelf zegt dat het allemaal snel gebeurde en dat het nacht was. De Jong ondergraaft hiermee zijn eigen gedetaileerde verklaring in het AD.
Baat het niet, dan schaadt het niet
Inmiddels lijken de kritikasters te zijn bekeerd. Althans in die zin dat zij open staan voor nader onderzoek. Dave Holloway zegt dat hij de aanwezigheid van De Jong op de bouwplaats “plausibeler” vindt en dat hij de verklaring van de Amsterdammer betrouwbaarder acht dan voorheen nu inmiddels vast lijkt te staan dat de broers Kalpoe, de aanvankelijke medeverdachten van Van der Sloot, Joran en Natalee op een zandweg naast deze bouwplaats hebben afgezet. Het is dezelfde bouwplaats waar Dave Holloway enkele dagen na de verdwijning van Natalee een sterke lijklucht zegt te hebben geroken. Tijdens zijn eerste speurtocht op het eiland leerde hij die geur maar al te goed kennen. Meestal leidde dat naar een dode hond of zelfs een ezel. ”In twee gevallen konden we de geur niet lokaliseren. De bouwplaats was daar één van.” Bovendien, zegt Holloway, heeft Joran het al eens gehad over een fundering van een huis waaronder Natalee zou liggen. ,,Je gaat je toch afvragen of hij de fundering van het Marriott bedoelde. Een leugenaar gebruikt altijd een deel van de waarheid in zijn verklaring.”
Ook het OM in Aruba lijkt nu mee te willen werken. Maar ik denk niet dat het OM de getuige opeens wel betrouwbaar vindt. Het lijkt mij meer een strategische zet om in ieder geval niet de indruk te wekken dat men het onderzoek tegenwerkt en mensen uit de kringen van politie en justitie afschermt. Het credo lijkt te zijn : baat het niet, dan schaadt het niet. En het lijkt mij ook de enige mogelijkheid. De verklaringen van Jurriën de Jong als zodanig zijn in mijn ogen niet geloofwaardig. Ook niet voorzover die verklaringen steun vinden in het dossier en zelfs niet waar zij bevestiging lijken te vinden in een “verspreking” van Joran. In een door het AD aangehaald videofragment van een verhoor van Joran op 18 juni 2005 vraagt de politie: ”Joran, waar is het meisje verstopt?” Waarop Joran antwoord: ”Ik weet niet waar ze begraven is.” Politie: ”Waarom gebruik je het woord begraven?” Joran: “Ik gebruikte het woord verstopt en niet het woord begraven.” Het is opvallend, maar niet zodanig dat ik geneigd ben er consequenties aan te verbinden.
De zaak kan met aan zekerheid grenzende waarschijnijkheid slechts worden opgelost door technisch bewijs (DNA). En een ding moet ik De Jong toegeven. Hij is volhardend. Duizenden euro’s heeft hij al aan onderzoek gespendeerd. De Jong zegt drie keer naar Aruba te zijn gevlogen, liet zijn getuigenverklaring over Natalee Holloway onder ede optekenen en gaf zijn informatie meerdere keren door aan het OM. Hij doet nu een ultieme poging alsnog onderzoek af te dwingen. “I don’t want to get my hopes up high because I’ve done that in the past, but it kind of makes me wonder,” zegt Dave Holloway tegen The Huffington Post. “What if there is something to it?”. En zo is het. Maar ik geef er geen stuiver voor.
Copyright@Wedzinga2015