Mr. W. Wedzinga

Over Strafrecht en nog veel meer

                                                        

10 juni 2015

The untouchables van de Rabo

De geniale en vergeten komiek W.C. Fields had niet alleen een bloedhekel aan kleine kinderen. Ook het bloed van bankiers kon hij wel drinken. Dat laatste heb ik met hem gemeen. Pure jaloezie overigens, van mijn kant. Althans grotendeels. Mede daarom las ik de beslissing van het Hof Den Haag in de Liborzaak (ECLI:NL:GHDHA:2015:1204) met gepaste weerzin. Op 19 mei j.l. oordeelde dat Hof namelijk dat de Rabo, die haar klanten wereldwijd voor honderden miljoenen had belazerd, niet mocht worden vervolgd. Ook de medewerkers van de bank ontsprongen de dans. Een beperkt aantal ex-medewerkers van de Rabo wordt in het buitenland vervolgd. Daar wel dus. Hier niet, want dat is in strijd met het verbod van dubbele strafvervolging.
24 maart 2015

De derde deal van Teeven

Er is iets zeer merkwaardigs aan de hand. Om te beginnen met de eerste deal tussen Teeven en Cees H.. Die uit 1998. In de voor akkoord getekende verklaring van 22 juni 1998 staat onder punt 4 dat het parket Amsterdam “positief zal adviseren” op een ingediend gratieverzoek. Niets mis mee. Want het OM adviseert altijd over een gratieverzoek. Een advies dat niet bindend is. Over gratie beslist de Koning na advies te hebben ingewonnen bij het OM en de rechters. Bij voorkeur de magistraten die destijds bij de veroordeling betrokken waren. In de praktijk wordt de beslissing genomen door ambtenaren van het Ministerie van Justitie. Zo heette dat destijds nog. Maar onder punt 6 van de overigens ook tekstueel opvallende overeenkomst staat “Een beslissing op een ingediend gratieverzoek zal onverwijld worden genomen”. Vreemd. Dat is toch het prerogatief van de Koning, lees het ministerie. Het OM staat daar buiten? Sterker nog: in de destijds geldende Richtlijn “deals met criminelen” was een gratiezegging zelfs uit den boze.
16 maart 2015

Misverstanden en vragen over de deal tussen Teeven en Cees H.

Na het aftreden van minister Opstelten en staatssecretaris Teeven lijkt de politieke storm te zijn geluwd. Er komt nu een onafhankelijke onderzoekscommissie die de “deal tussen Teeven en Cees H. uit 2000 tegen het licht gaat houden. Een deal waarover Teeven zo zeer te spreken was, dat hij niet kon laten er tijdens de persconferentie waarin hij zijn aftreden bekend maakte nog een keer de loftrompet over te steken. Het was een “prachtige deal die hij voor “volk en vaderland” had gesloten. Jammer dan toch dat hij zich van die deal zo weinig kon herinneren.” Met name over de niet geringe tegenprestatie van het OM liet het geheugen van de Staatssecretaris hem in de steek. Misschien heeft dat mede te maken met het feit dat hij in 1998 ook al een deal met Cees H. had gesloten. Cees H. moest nog 3 jaar zitten wegens drugshandel en het OM wilde Cees H. financieel kaal plukken. Maar de ontnemingsvordering van, zo maak ik op uit de pers, maar liefst 500 miljoen gulden, stuitte op grote weerstand bij de rechter. Er was, zo roeptoeteren de media, alvast voor een bedrag van tussen de 6 en 7 miljoen beslag gelegd op buitenlandse rekeningen van Cees H.. […]