Strafproces Wilders: De strategie van Moszkowicz

Wilders is in feite al veroordeeld. De beslissing van het Hof Amsterdam om hem te vervolgen komt wezenlijk neer op een veroordeling. Dat is opmerkelijk omdat het Hof in een dergelijke procedure doorgaans enige distantie in acht behoort te nemen, om de rechters die inhoudelijk over de zaak oordelen niet voor de voeten te lopen. Het Hof heeft dat niet gedaan en Wilders op niet mis te verstane wijze de oren gewassen.

Terecht heeft Moszkowicz kritiek op deze vergaande beslissing van het Hof. Maar daar koopt hij niets voor. Die beslissing van het Hof dicteert echter wel de door Moszkowicz gevolgde verdedigingsstrategie. Waar een veroordeling minst genomen in de rede ligt, is het zaak de beeldvorming te beïnvloeden. En wel in die zin dat een veroordeling in het voordeel van Wilders uitpakt.

Demagogische retoriek mag dan niet in de rechtszaal werken, voor het grote publiek werkt het wel. Handig spelen Moszkowicz en Wilders daarop in. Dat doen ze door bij voortduring de rechters te provoceren en door Wilders neer te zetten als een slachtoffer. Niet Wilders, maar anderhalf miljoen kiezers en de vrijheid van meningsuiting staan terecht. Alsof die kiezers de gewraakte uitlatingen hebben gedaan.

Even doorzichtig als slim is het beroep op het zwijgrecht. Door niets te verklaren en in het midden te laten welke uitlatingen wel of niet door Wilders zijn gedaan, wordt geprobeerd het bewijs te ontzenuwen. Een poging die echter geen rekening houdt met het feit dat Wilders zich niet van de denigrerende uitlatingen heeft gedistantieerd, vroeger niet en nu niet. Daarom komen de uitlatingen voor zijn  rekening.

Juridisch heeft het wrakingsverzoek geen kans van slagen. Het zal dan ook moeten worden verworpen. Dat Wilders en velen met hem de opmerking van de voorzitter over het zwijgrecht zien als blijk van vooringenomenheid, moge zo zijn, maar is juridisch irrelevant. Er is geen objectieve grond om aan te nemen dat de rechtbank vooringenomen is. De opmerking van de voorzitter was ongelukkig en getuigde van teleurstelling, mogelijk ook van enige irritatie, omdat een debat met Wilders niet mogelijk blijkt te zijn. Daarmee heeft hij Wilders en zijn advocaat in de kaart gespeeld. Maar that’s all.

Wanneer het verzoek niettemin wordt gehonoreerd,  is dat voor mij een signaal dat achter de schermen politieke krachten aan het werk zijn. Krachten die de rechtsgang proberen te beïnvloeden.  Het zou niet de eerste keer zijn.

Grondrechten zijn niet absoluut en dat is maar goed ook. Het recht op vrijheid van meningsuiting is geen vrijbrief. In het Wetboek van Strafrecht is dat recht aan grenzen gebonden. Wilders heeft die grenzen overschreden. De enige straf die daarbij past is een fikse onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Maar dat maakt van Wilders een martelaar en daarom zal een straf worden opgelegd die niet passend is. Misschien is een taakstraf om als schoonmaker in een moskee te werken nog zo’n gekke gedachte niet.

Copyright@Wedzinga2010