Mr. W. Wedzinga

Over Strafrecht en nog veel meer

                                                        

9 september 2016

Across the border: Prosecutorial misconduct in de VS en in Nederland (1)

Even in gewoon Nederlands, want het wordt straks al technisch genoeg: We hebben het over officieren van justitie die zich procedureel misdragen. Dat kan zich op allerlei manieren manifesteren. Bijvoorbeeld door het beïnvloeden van getuigen, het misbruik maken van de media, het intimideren van verdachten om een bekentenis af te dwingen etc.. Het kan ook door het oneigenlijk gebruik maken van bepaalde strafvorderlijke bevoegdheden. Een huiszoeking zonder dat aan de wettelijke voorwaarden is voldaan (search warrant). In Nederland spreken we dan al gauw van “vormfouten”, een misleidende, want eufemistische term. Dergelijke aberraties komen uiteraard ook in de VS voor. Wie onlangs de spraakmakende serie Making a murderer heeft gezien zag daarvan een kras voorbeeld.  De jonge, zwak begaafde neef van de hoofdverdachte werd door de politie ronduit misleid, met als doel om zijn oom er bij te lappen. Inmiddels is de bekentenis van deze jongen, die door de state courts was veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf met de mogelijkheid van parole in 2048, door een beslissing van een federal court in de prullenmand beland, maar omdat een prosector in beroep is gegaan zit hij nog steeds vast. Het federale veto kan worden verklaard door het feit dat in de VS state […]
9 juni 2016

De scheve schaats van het Openbaar Ministerie: procedural misconduct

Het Openbaar Ministerie wordt wel de spin in het web van de strafrechtspleging genoemd. En daar is alle reden voor. Want de beslissing om iemand wel of niet te vervolgen ligt bij het Openbaar Ministerie evenals de beslissing waarvoor iemand wordt vervolgd. Tel daarbij op dat het Openbaar Ministerie zelf ook in de loop der jaren voor rechter mocht gaan spelen en dat het strafrechtelijk onderzoek, dat steeds meer inquisitoire kenmerken vertoont, onder leiding van dat Openbaar Ministerie plaatsvindt, en zo zachtjes aan ontstaat het beeld van een Kafkaiaans instituut dat een enorme macht heeft. Een beeld dat wordt versterkt wanneer men zich realiseert dat in de loop er jaren steeds meer ingrijpende beslissingen aan dit machtsbolwerk zijn toevertrouwd. Van een controle op een rechtmatige toepassing ervan is bovendien nauwelijks sprake, ook al omdat art. 12 Sv weinig om het lijf heeft. De leden van het Openbaar Ministerie maken deel uit van de Rechterlijke Macht en worden als zodanig geacht een zekere mate van onpartijdigheid te hebben. Maar al te vaak een reden voor de wetgever om bevoegdheden aan het Openbaar Ministerie toe te delen. De praktijk geeft een ander beeld te zien. Uiteraard is het Openbaar Ministerie erop uit […]
10 juni 2015

The untouchables van de Rabo

De geniale en vergeten komiek W.C. Fields had niet alleen een bloedhekel aan kleine kinderen. Ook het bloed van bankiers kon hij wel drinken. Dat laatste heb ik met hem gemeen. Pure jaloezie overigens, van mijn kant. Althans grotendeels. Mede daarom las ik de beslissing van het Hof Den Haag in de Liborzaak (ECLI:NL:GHDHA:2015:1204) met gepaste weerzin. Op 19 mei j.l. oordeelde dat Hof namelijk dat de Rabo, die haar klanten wereldwijd voor honderden miljoenen had belazerd, niet mocht worden vervolgd. Ook de medewerkers van de bank ontsprongen de dans. Een beperkt aantal ex-medewerkers van de Rabo wordt in het buitenland vervolgd. Daar wel dus. Hier niet, want dat is in strijd met het verbod van dubbele strafvervolging.
16 maart 2015

Misverstanden en vragen over de deal tussen Teeven en Cees H.

Na het aftreden van minister Opstelten en staatssecretaris Teeven lijkt de politieke storm te zijn geluwd. Er komt nu een onafhankelijke onderzoekscommissie die de “deal tussen Teeven en Cees H. uit 2000 tegen het licht gaat houden. Een deal waarover Teeven zo zeer te spreken was, dat hij niet kon laten er tijdens de persconferentie waarin hij zijn aftreden bekend maakte nog een keer de loftrompet over te steken. Het was een “prachtige deal die hij voor “volk en vaderland” had gesloten. Jammer dan toch dat hij zich van die deal zo weinig kon herinneren.” Met name over de niet geringe tegenprestatie van het OM liet het geheugen van de Staatssecretaris hem in de steek. Misschien heeft dat mede te maken met het feit dat hij in 1998 ook al een deal met Cees H. had gesloten. Cees H. moest nog 3 jaar zitten wegens drugshandel en het OM wilde Cees H. financieel kaal plukken. Maar de ontnemingsvordering van, zo maak ik op uit de pers, maar liefst 500 miljoen gulden, stuitte op grote weerstand bij de rechter. Er was, zo roeptoeteren de media, alvast voor een bedrag van tussen de 6 en 7 miljoen beslag gelegd op buitenlandse rekeningen van Cees H.. […]